De fruitbomen en bessenstruiken, geplant door mijn grootmoeder, waren inmiddels wild geworden. Maar ik had geen haast om afstand te doen van het huis — soms verhuurde ik het aan buren, die er groenten en andere gewassen verbouwden, waardoor de grond niet volledig verwaarloosd raakte.
Het was buitengewoon onaangenaam voor me dat Maksim daar nu ineens over begon. Denkt hij serieus dat ik de herinnering aan mijn grootvader zou verkopen? Mijn hele jeugd bracht ik door in dit buitenhuis om te rusten en mijn grootouders te helpen. Het was een plek van kracht, vreugde en herinneringen aan overleden familieleden.
— Suggereer je dat ik het moet verkopen? — vroeg ik mijn echtgenoot tijdens het avondeten.
Hij haalde zijn schouders op, terwijl hij mijn blik vermeed:
— Nou, dat zou genoeg zijn om de renovatie van de hal en de slaapkamer van je moeder te betalen. Voor meer, natuurlijk, niet.
— Ik herhaal het nog eens: laat haar verhuizen naar een appartement en niet voor onze deur staan met een uitgestoken hand!
Het leek alsof het onderwerp hiermee was afgesloten, en een tijd lang bracht mijn man het niet meer ter sprake. Juist op dat moment begon een drukke periode op mijn werk, en ik rende me helemaal suf, bedolven onder documenten en eindeloze telefoontjes van klanten.
Ons bedrijf verkocht kantoorartikelen, en augustus was altijd hectisch en chaotisch. Ze konden me zelfs laat op de avond bellen, wat mijn man enorm irriteerde.
— Het is al half twaalf!
— Maksim, ons hoofdkantoor zit in Moskou, dat weet je toch! Word niet boos, in september krijg ik een mooie bonus voor al mijn inspanningen! — verdedigde ik mezelf.
Mijn man mompelde ongelukkig en ging slapen. Ikzelf was zo moe dat ik voor oktober een twee weken durende vakantie op eigen kosten had gepland. Dit jaar was echt bijzonder stressvol. En september zou bijna net zo druk worden als augustus — iedereen bereidde zich voor op school.
Aan het eind van de zomer besloten mijn man en ik een weekend in het bos door te brengen, alleen wij tweeën. Maar er wachtte een onaangename verrassing. Op vrijdagavond kwam mijn schoonmoeder op bezoek en ze keek veelbetekenend naar haar zoon.
— Lada, we dachten dat we van het geld van de verkoop van jouw woning de renovatie voor mama konden vernieuwen — zei mijn echtgenoot.
Schoonmoeder keek goedkeurend en vriendelijk naar Maksim.
— Ik heb je man al uitgelegd dat ik niets ga verkopen.
— Nou, Lada, het buitenhuis staat er toch maar. Waarom hou je zo vast aan “de herinnering aan je grootvader”? Je hebt foto’s van hem, en het buitenhuis is een ballast. Verkopen is het meest redelijke en voordelige. Mama heeft die renovatie allang nodig.
— Alleen de slaapkamerbehang moet worden vervangen, en de keuken moet helemaal opnieuw worden gedaan. Jouw oude buitenhuis zou precies genoeg opleveren…
— Mijn buitenhuis behoort alleen mij toe. Ik ben niet van plan iets te verkopen, Valentina Petrovna, om jullie wensen voor het inrichten van het paleis te vervullen. Ik heb het je zoon al gezegd, en nu herhaal ik het voor jou: verhuis naar een plek waar de renovatie geen zo’n dure aangelegenheid zal zijn.
— Nee, luister eens, Maksim, dat mens is nog brutaal tegen mij! — mijn schoonmoeder zette haar handen in haar zij en fonkelde boos met haar ogen. — Ze heeft nog geen kinderen voor jou gekregen en bepaalt hier de regels. Je moet je man respecteren, en mij helemaal!
— En mij moet je ook respecteren. Ik ben hier de huishoudster, en ik betaal de huur van dit appartement, omdat jullie zoon, waar jullie zo trots op zijn, veel minder verdient. En nu willen jullie ook nog mijn geërfde buitenhuis afpakken! Nee, dat niet.
— Je moeder heeft helemaal gelijk, Lada. Maar als jij koppig bent, kies dan onmiddellijk — of je verkoopt je schuurtje, dat je al jaren niet nodig hebt, of ik ga bij je weg! — riep mijn man plotseling.
Ik kon mijn oren niet geloven — ben ik bijna vijf jaar met deze man getrouwd geweest? Wat een verwende moederskind. Hoe durft hij überhaupt van mij te eisen iets te verkopen om de renovatie van zijn moederhuis te bekostigen! Zij vernederde me vanaf de eerste dagen van ons huwelijk, ik wilde haar helemaal niet in mijn huis zien, en nu dringt ze ook nog aan op verkoop, en Maksim steunt haar.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
