Maar toen verloor haar man zijn geduld en keek woedend naar Galina Petrovna.
— Mama, hoe kun je zoiets zeggen?! — Igor had geen geduld meer. — Hoe kun je zo met Jelena omgaan?! Dergelijke woorden uitspreken?!
De schoonmoeder hief verbaasd haar wenkbrauwen. Zo’n reactie van haar eigen zoon had ze duidelijk niet verwacht.
— Igor? — riep ze verbaasd en beledigd. — Jij verdedigt haar? Zie je niet: ze ligt je zwaar op de nek! Ze verdient geen geld, doet praktisch niets!
— Zij voedt mijn dochter op! — Igor kon de bezwaren van zijn moeder niet geloven. — Ze is niet minder moe dan ik, misschien zelfs meer! Naast de zorg voor het kind probeert ze ook het huis te onderhouden, te koken, schoon te maken!
De man nam een pauze om zich te kalmeren.
— En jij, mama, doet werkelijk niets, — zei Igor vastberaden. — Je blijft Jelena lastigvallen, bent boos, bent gemeen tegen haar! En zij houdt jouw eigen kleindochter in haar armen! Kan het je dan niets schelen?!
— Ik zorg toch voor je! — flapte Galina Petrovna geïrriteerd uit met haar handen.
— Je zult voor mij zorgen als je stopt met mijn vrouw ongelukkig te maken, — sprak haar zoon streng.
Hij zuchtte diep en ging rechtop zitten.
— Weet je wat? — hij sloeg zijn armen over elkaar. — Begin een appartement te zoeken en vertrek bij ons. Je blijft niet eeuwig bij ons wonen, mama.
Galina Petrovna opende verbaasd haar mond, maar fronste toen boos.
— Zo ga je om met je eigen moeder! — riep ze. — Nou goed! Ik wilde zelf al weg! Het is ondraaglijk om bij jullie te wonen!
— Prima, afgesproken, — sloot Igor het gesprek af.
De dagen daarna zocht Galina Petrovna tevergeefs een nieuwe woning en bleef ze Jelena aanvallen. Maar nu, wetend hoe wreed zijn moeder kon zijn, liet Igor haar niet bij zijn vrouw komen en beschermde hij haar zoveel mogelijk tegen het negatieve gedrag van zijn schoonmoeder.
— Ik kan niet langer bij jullie! — riep Galina Petrovna opnieuw uit. — Dan ga ik maar terug naar die vent met wie ik ruzie had, naar het oude appartement — dat is nog makkelijker!
— Niemand houdt je tegen, mama! — antwoordde Igor. — Vertrek zo snel mogelijk, wij willen eindelijk rustig leven.
— Ondankbaar! — was het laatste woord van de moeder.
De volgende dag pakte ze zwijgend haar spullen en verliet het huis van Jelena en Igor. Het jonge gezin kon eindelijk vrij ademhalen. Haar man vond een nieuwe baan, en Jelena slaagde er steeds beter in om voor hun dochter te zorgen. En Igor hielp zijn vrouw altijd wanneer hij kon.
Sindsdien hadden noch de zoon, noch de schoondochter contact met Galina Petrovna. Ze zelf, vol wrok, leek hun bestaan volledig te zijn vergeten. Maar Jelena en Igor gaf het niets.
Ze begrepen dat dit voor iedereen het beste was, zelfs voor hun opgroeiende dochter. Liever geen grootmoeder voor haar, dan dat ze moest doorstaan wat haar moeder had meegemaakt.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
