Jullie zoontje zit al voor het derde jaar op mijn nek. Neem hem terug!
— We ruziën niet, we gaan scheiden! — siste Olga. — Neem jullie genie maar terug!
Er viel een stilte zo dik dat zelfs het zachte gesnik van Nastja aan de andere kant van de muur hoorbaar werd. Uit de telefoon klonk de stem van haar schoonmoeder:
— Olgatje, lieve meid, word alsjeblieft niet boos… Elk stel heeft weleens ruzie. Zelfs ik met Kostja’s vader… Maar scheiden is toch wel wat overdreven…
— Overdreven? — Olga lachte bitter. — En het feit dat ik al drie jaar alleen het kind opvoed terwijl hij ‘aan een project werkt’, dat is niet overdreven?
Kostja opende zijn mond om iets te zeggen, maar Olga hield hem tegen met een handgebaar.
— Nee, mama, jullie hebben alles gezien, alles geweten. En nu — verrassing! Ik ben moe. Niet van het werk zelf — maar van het toneelstuk dat alles zogenaamd goed gaat. — Haar stem trilde, maar niet van verdriet — van vastberadenheid. — Ik ga dit niet langer alleen dragen.
— Olgaatje, misschien moet je gewoon wat rust nemen. We kunnen Nastja wel een paar dagen nemen — stelde de schoonmoeder voor.
— Nastja? — Olga lachte droog. — En Kostja dan? Willen jullie hem niet terugnemen?
Aan de andere kant van de lijn bleef het stil. Olga verbrak de verbinding en keek haar man aan. Hij klemde een verfrommeld shirt tegen zich aan.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
