De volgende ochtend verzamelden Slavik, Lika en Oleg zich weer in de woonkamer. Sofya opende voorzichtig de deur met een dienblad in haar handen, waarop kopjes hete koffie en een bord met broodjes stonden, en begon ongemerkt naar hun gesprek te luisteren.
— Hoe vaak moet ik het nog zeggen, Oleg: ik heb geld nodig! — schreeuwde Lika eisend. — Waarom blijf je steeds uitstellen? Neem het gewoon van de gezamenlijke rekening, doe niet zo moeilijk!
— Ja, Oleg, — voegde Slavik toe met een scherpe, spottende toon. — Je gedraagt je als een bange haas. Je hebt een heel imperium aan winkels, de rekeningen puilen uit van het geld. Deel tenminste een beetje, schat.
— Ik heb rekeningen, maar die zijn zeker niet voor zo’n vraatzuchtige vogels als jullie, — beet Oleg terug. — Ik moet eerst mijn leningen aflossen, en jullie kunnen maar leven hoe jullie willen…
— Nou, — wierp Lika een snelle blik op Slavik. — Blijkbaar is er bij jou, zoals altijd, totale chaos met de documenten.
Oleg draaide zich scherp om en greep zijn koffiekop van tafel, die per ongeluk op het dienblad in Sofya’s handen stond:
— En jij, Sofya, wat zeg je? Aan wiens kant sta je?
— Ik sta aan de kant van gezond verstand, — antwoordde ze rustig met een zachte glimlach. — Ze zeggen toch: “Haastige spoed is zelden goed.”
— Ach, daar gaat ze weer met haar betweterigheid, — mompelde Lika ontevreden. — Breng me dan maar snel mijn koffie.
Sofya liet haar blik zakken:
— Goed, ik zal het zo doen.
Plotseling zei Slavik:
— Oleg, hou eens op Sofya zo aan te kijken alsof ze je grootste vijand is. Ze is de enige persoon in dit huis op wie je kunt vertrouwen.
Oleg lachte minachtend:
— Ja, betrouwbaar als een oude paard dat elke opdracht uitvoert…
— Verlies je geweten niet helemaal, — antwoordde Sofya zacht, terwijl ze probeerde haar kalmte te bewaren.
— Welk geweten? — snauwde Lika, haar kin trots omhoog. — Bemoei je niet met onze zaken, en zonder preken redden we het prima.
Sofya zweeg, maar voegde toen onverwacht toe:
— Zelfs in de donkerste nacht is er altijd een lichte dageraad.
Lika rolde geïrriteerd met haar ogen:
— Bah, wat een zoetsappige citaten. Je wordt er misselijk van.
Een paar dagen later verliep alles zoals gepland.
Zoals haar dochter Evgenia beloofd had, arriveerde Zinaida Pavlovna rond het middaguur op vrijdag. Sofya, die alle informatie over het huis had, leidde de vrouw door elke hoek: van de ruime kamers tot de kelderruimtes, en maakte ook een wandeling met haar over het terrein. Zinaida Pavlovna had geen haast, stelde eindeloze vragen en kreeg volledige antwoorden. Tegen drie uur ’s middags vertrok ze, waarbij ze Sofya achterliet met de gedachte: “Alles zal goedkomen, je moet alleen even geduld hebben.”
Sofya kreeg steeds meer vertrouwen. Zoals gewoonlijk balanceerde ze tussen huishoudelijke taken — schoonmaken, koken en het bevredigen van Lika’s eindeloze grillen. Oleg, verdiept in zijn ruzies en aangewakkerd door Lika’s en Slavik’s spot, werd steeds onoplettender.
— Mam, ik ben er zodra alles klaar is, — zei Evgenia zelfverzekerd tijdens een telefoongesprek.
— Dochter, ik red me voorlopig wel, alles is onder controle, maar wees alert, — antwoordde Sofya zacht en glimlachte.
— Klaar om op elk moment te vertrekken om je uit deze modder te halen, — sprak Evgenia beslist.
— Dank je, lieverd, — zei haar moeder stil, voelend dat ze gesteund werd.
Diezelfde nacht installeerden Oleg, Lika en Slavik zich in de thuisbioscoop op de tweede verdieping om een actiefilm te kijken en alcohol te drinken. Sofya had verstandig een paar flessen bier in de koelkast gezet en een kaas- en vleesplank klaargemaakt. Voordat ze alles naar boven bracht, voegde ze voorzichtig een speciaal ingrediënt toe aan een van de schotels, een middel dat ze van een kennis in de apotheek had gekregen. “Een lichte stimulerende stof, versterkt prikkelbaarheid en opwinding,” had de vriendin glimlachend uitgelegd.
Sofya wist dat de drie al onder invloed waren van alcohol, en voor de prikkelbare Oleg kon de kleinste aanleiding tot een explosie leiden. Dan zou hun gezelschap op de rand van een conflict staan. “Ik hoef alleen maar ruzie tussen hen uit te lokken voordat iemand mij verdenkt,” besloot ze terwijl ze het dienblad voorzichtig inpakte.
— Hé, breng hier wat snacks! — gromde Oleg toen Sofya in de deuropening verscheen.
— En voor mij nog bier, en zorg dat het ijskoud is! — voegde Lika toe met een kieskeurige toon.
— Hier, alles zoals besteld, — zette Sofya voorzichtig de borden en flessen op tafel, terwijl ze probeerde onopvallend te blijven.
Slavik, inmiddels licht aangeschoten, grijnsde breed:
— Jij bent onze engelbewaarder, Sofya. Kom eens dichterbij, vertel, waarom ben je de hele tijd zo stil?
— Wat interesseert jou mijn stilte? — antwoordde ze met een gereserveerde glimlach. — Iedereen speelt hier zijn rol.
— Rollen?! Ha! — nam Lika luid een slok bier. — Mijn rol is mooi zijn en jullie vermaken. De jouwe is op je knieën kruipen en de troep van iedereen opruimen. Doe niet alsof dat niet zo is!
— Dat is niet aan jou om te beoordelen, — reageerde Sofya kalm.
— Kom op jongens, — sloeg Oleg met zijn hand op tafel. — Laten we het feest maar voortzetten. Ik moet nog flink dronken worden.
Een uur later begonnen de alcohol en het speciale ingrediënt hun werk te doen: Olegs gezicht kleurde rood, zijn ogen fonkelden koortsachtig, en hij begon Slavik steeds weer te plagen, herinnerend aan fouten in financiële zaken.
In plaats van te kalmeren, begon Lika beide te bekritiseren:
— Jullie zijn allebei hersenloze idioten! — schreeuwde ze, zwaaiend met haar armen. — De een weigert me geld, de ander belooft verzamelingen die er nooit zullen komen! Ik ben die circus zat!
— Hoe durf jij te liegen?! — barstte Slavik los, terwijl hij opstond van zijn plek. — Jij trekt juist geld van Oleg af, de ene keer voor kleren, de andere keer voor je Procedures!
— Oleg, doe hem meteen de mond dicht! — gilde Lika, terwijl ze de afstandsbediening greep en die door de kamer gooide. — Bewijs dat je geen lafaard bent!
— Wat, denken jullie allemaal dat ik gek ben?! — sloeg Oleg krachtig met zijn vuist op tafel, waardoor een bord omviel. Sofya’s favoriete vaas die naast hem stond, viel op de grond en verbrijzelde in stukken. — Verdorie…
Sofya keek aandachtig toe vanuit de halfopen deur. Elke slok alcohol deed het conflict alleen maar oplaaien. Lika gooide een kussen naar Slavik, Slavik schopte een poef en Oleg pakte Lika’s telefoon en smeet die woedend tegen de muur.
— Jullie zijn helemaal gek geworden! — brulde Oleg terwijl hij Lika bij haar pols greep. — Heb je achter mijn rug met Slavik een affaire lopen of wat?!
— Laat me los, gek! — rukte Lika zich los en gooide een glas naar hem. Luide kreten, geschreeuw en vloeken vulden de kamer.
Op dat moment besefte Slavik dat het tijd was om te verdwijnen. Hij greep zijn jas en rende snel de trap af. Lika, met fonkelende ogen, volgde hem onmiddellijk. Oleg schreeuwde dreigend achter hen aan:
— Kom terug, smeerlappen! Jullie krijgen nog wat van me te horen!
De volgende ochtend zag het huis er rampzalig uit: een kapotte staande lamp, gescheurde gordijnen, omgekeerde stoelen. Sofya ging naar de veranda, haalde diep adem van de frisse lucht en gaf zichzelf een kleine glimlach. ‘Het is tijd,’ dacht ze.
Binnen liep ze naar Oleg’s kamer. Hij zat met een sombere blik naar de muur te staren.
— Oleg, hoe gaat het? — vroeg Sofya zacht.
— Wat interesseert jou dat? — wierp hij haar over zijn schouder toe. — Lika en Slavik zijn verdwenen. Ze hebben vast een of andere zwendel bedacht. De leningen drukken, de zaken gaan slecht… Waar moet ik die rotzak nu zoeken?
— Ik weet het niet, Oleg, — antwoordde ze kalm. — Ik denk dat ik tijdelijk weg moet gaan. Het is hier zo’n chaos, ik kan het gewoon niet meer opruimen.
— Doe maar wat je wilt! — barstte Oleg uit. — Maar probeer jezelf niet als slachtoffer neer te zetten! Je krijgt later je verdiende loon wel!
Sofya keek naar beneden, knikte en verliet geruisloos de kamer. In de kofferbak van haar auto lagen al enkele dagen netjes opgevouwen tassen met haar spullen — alles wat voor haar belangrijk was. ’s Nachts had ze Oleg’s laptop gebruikt, ervan uitgaande dat hij het oude wachtwoord allang vergeten was. Zijn telefoon lag ernaast. Binnen tien minuten waren al zijn rekeningen leeggehaald en het geld overgemaakt naar haar eigen rekening. Nu restte alleen nog de laatste stap die Zinaida Pavlovna zou uitvoeren.
— Mam! — riep Evgenia uit toen Sofya bij het buitenhotel arriveerde waar haar dochter verbleef. — Heb je het eindelijk besloten?
— Ja, mijn zaken zijn geregeld. Nu zijn we vrij, — antwoordde Sofya terwijl ze haar dochter omhelsde. Tranen van vreugde en opluchting glinsterden in de ogen van beide vrouwen.
— Hebben ze het geld voor het huis overgemaakt? — vroeg Sofya.
— Natuurlijk, het volledige bedrag. Ik heb Kirill van het agentschap gemachtigd om de verkoop te regelen. Hij is waarschijnlijk al in gesprek met jouw ex, — vertelde Evgenia terwijl ze op de klok keek.
— Ik kan zijn reactie wel voorstellen, — zei Sofya met een spottende ondertoon.
— Mam, denk daar niet aan. Hij heeft altijd op je neergekeken, en ik heb geen medelijden met hem. Laat hem zijn eigen sores maar uitzoeken, — verklaarde Evgenia vastberaden.
— Hij heeft bergen schulden, leningen voor de winkels, zijn bedrijf valt uit elkaar. Nu is hij failliet en dakloos. Ja, dat is het… — voegde Sofya toe, maar haar gezicht straalde tevredenheid uit.
— Wat nu, mam?
— Weg van je vader. Laat hem zijn problemen maar zelf oplossen.
— Je hebt het geweldig gedaan, mam, — zei Evgenia goedkeurend terwijl ze haar tas over haar schouder gooide. — Laten we opnieuw beginnen.
Ze wisselden een glimlach en lachten samen. Sofya en Evgenia begonnen aan een nieuw leven, ver achter zich latend de schandalen en valse relaties. Er gaan geruchten dat er een strafzaak tegen Oleg werd gestart wegens belastingfraude. Hij moest zijn appartement, zijn reservewagen en alle voorraad uit de magazijnen verkopen. Gebroken en gedemoraliseerd keerde hij terug naar zijn moeder — degene die ooit had aangedrongen op de scheiding van Sofya en de overdracht van het bedrijf aan haar. Nu gaf zijn ex-schoonmoeder zichzelf de schuld van haar beslissing, maar het was te laat. Elke avond had ze ruzie met haar zoon en eiste geld. Sofya en haar dochter vestigden zich in een gezellig huis aan zee en vergaten voorgoed het verleden.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
