— Luister… Ik wil me verontschuldigen. Voor mijn gedrag toen. Ik zat fout.
Pavel was verbaasd:
— Echt waar?
— Ja. Svetka heeft de hele weg naar huis op me ingepraat. Ze zei dat ik me gedroeg als de laatste hufter. En toen hoorde onze moeder ervan en die gaf me er ook flink van langs… — Viktor zweeg even. — Ik wilde jullie echt niet kwetsen. Ik was gewoon gewend dat ik de oudste ben…
— Dat geeft je geen recht om Anna te vernederen.
— Ik begrijp het nu. Zeg haar dat het me spijt. En… mogen we naar je verjaardag komen? Ik beloof dat ik me netjes zal gedragen.
Pavel keek naar zijn vrouw, die in de keuken het eten aan het bereiden was:
— Anja, Vitja biedt zijn excuses aan. Hij wil op mijn verjaardag komen.
Anna draaide zich om, veegde haar handen af aan een doek:
— Als hij garandeert dat hij zich als een normaal mens gedraagt, mag hij komen. Maar bij de eerste misstap stuur ik hem voorgoed weg.
— Heb je dat gehoord? — vroeg Pavel in de telefoon.
— Gehoord. Ik ga akkoord met alle voorwaarden.
Op Pavels verjaardag kwam Viktor inderdaad als een ander mens. Hij hielp de tafel dekken, prees het eten, speelde met de kinderen en liet zich geen enkele keer laatdunkend uit. Sterker nog, hij bood zelfs persoonlijk zijn excuses aan Anna aan:
— Vergeef me, Anja. Ik gedroeg me als een varken. Jij bent een goede gastvrouw en een geweldige vrouw voor mijn broer.
— Laten we het vergeten, — antwoordde ze kort, maar haar ogen stonden niet langer vol afkeer.
Aan tafel vertelde Viktor over zijn werk zonder opschepperij, hij informeerde naar Pavels baan zonder die te kleineren. Ook Svetlana was eenvoudiger en natuurlijker geworden.
— Weet je, — zei Viktor tegen het einde van de avond, — na die gebeurtenis is het eigenlijk beter gegaan met me.
— Hoezo? — vroeg Pavel.
— Ik besefte dat als ik me thuis als een koning gedraag, ik dat ook op mijn werk doe. En mensen vinden dat niet leuk. Ik ben eenvoudiger met de arbeiders gaan praten — en zij gingen beter werken. Dus je vrouw heeft me zelfs geholpen, kun je zeggen.
Anna glimlachte voor het eerst sinds ze haar zwager kende:
— Fijn dat mijn goulash je ten goede is gekomen.
— En of! — lachte Viktor. — Nu, elke keer dat ik iemand wil afsnauwen, denk ik aan jouw bord en word ik meteen mak als een lammetje.
Pavel keek trots naar zijn vrouw. Ze had niet alleen haar grenzen verdedigd, maar ook de familiedynamiek veranderd. Viktor had eindelijk begrepen dat respect moet worden verdiend, niet geëist.
— Weet je, — zei Pavel tegen Anna nadat de gasten waren vertrokken, — ik denk dat ons gezin pas echt een gezin is geworden na die avond.
— Hoezo?
— Omdat iedereen nu zijn plek kent en elkaar respecteert. Vroeger was het geen gezin, maar een eenmansshow.
Anna sloeg haar armen om haar man:
— Jammer dat er een schandaal voor nodig was om dat te begrijpen.
— Maar wat voor een schandaal! — lachte Pavel. — Net een oud-Griekse tragedie.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
