— Ja? Hoeft u geen moeite voor te doen. Ik regel het zelf wel, als u en Pasje zo ontevreden zijn. Morgen komt hij met zijn spullen bij u wonen. Tenslotte wonen wij nu in mijn moeders appartement, — antwoordde Alina fel.
— Wacht even! — Olga Ivanovna veranderde van toon. — Dat bedoelde ik helemaal niet.
— Wat dan? U dacht dat u mij, mijn moeder kunt beledigen en dat dat zonder gevolgen blijft? Pavel is de laatste tijd alle grenzen van fatsoen voorbij, hij gedraagt zich ronduit afschuwelijk. Ik kan veel verdragen, maar alles heeft zijn grens.
Alina hing op, keek in de spiegel en streek haar haar glad, daarna ging ze terug naar de gasten. Ze bleef vriendelijk, glimlachte, schonk Olesja wat sap in en praatte gezellig met een nichtje, maar van binnen kookte ze.
Nog geen tien minuten later, terug aan tafel, had Pavel al een glas wijn gedronken, daarna nog een — “op mama”, dan “op de dochter van de jarige”, en daarna gewoon “op het goede gezelschap”. Hij maakte grappen en lachte luid, alsof hij een vrij man was zonder verplichtingen of gezin.
Toen er een onbekende dame in een glinsterende, strakke jurk naar hem toe kwam en hem vroeg te dansen, weigerde hij niet. Sterker nog, hij knipoogde spottend naar Alina, alsof hij haar uitdaagde. Alina zei niets, ze wisselde alleen een blik met haar moeder. Galina Sergejevna fronste, maar Alina knikte nauwelijks merkbaar — alsof ze wilde zeggen dat alles in orde was.
“Laat je avond niet verpesten,” herhaalde ze in zichzelf.
Olesja liep vrolijk tussen de tafels door, draaide rond bij haar moeder, genoot van snoepjes, ballonnen en de mooie omgeving. Dit was ook háár feestje — ze was dol op oma en wilde dat zij een fijne verjaardag had.
Het feest eindigde laat in de avond. Iedereen ging in een goede stemming naar huis, en Pavel zei onderweg naar huis:
— Ik haal nog een paar blikjes bier. Voor de sfeer.
Alina zei niets, ze deed alleen de deur op slot toen ze thuiskwamen. Ze hielp Olesja uitkleden, trok haar pyjama aan en stopte haar in bed. Daarna liep ze naar de keuken en ging stil aan tafel zitten.
Voor het eerst in lange tijd voelde ze geen angst of onrust. Het was rustig. Alsof alles vanbinnen was neergedaald als een dichte mist — en eindelijk werd duidelijk dat ze verder moest, alleen.
Toen Pavel aan de buitenkant aan de deurklink rammelde en aanbelde, deed Alina niet open. Ze ging naar de deur en zei:
— Slaap vannacht maar bij je moeder. Jij bent haar toch altijd al liever.
— Ben je gek geworden? Doe open!..
— Nee. En bel niet. Ik doe je toch niet open.
Ze hoorde hem vloeken, daarna klonken stappen op de trap.
Alina draaide alle sloten dicht, deed het licht uit en ging naar Olesja’s kamer. Het meisje was al bijna in slaap gevallen, en Alina ging naast haar liggen.
Die avond stond Alina voor het eerst in lange tijd zichzelf toe eerlijk te zijn – niet alleen tegenover anderen, maar ook tegenover zichzelf.
Alina werd verrassend uitgerust wakker. Voor het eerst in lange tijd had ze diep geslapen, zonder onrustige dromen of plotselinge ontwakingen. Naast haar ademde Olesja rustig. Toen het meisje haar ogen opendeed en zag dat mama nog steeds naast haar lag, keek ze verbaasd:
— Mam, heb jij bij mij geslapen?
Alina glimlachte en streek haar dochter over het hoofd:
— Vandaag is een speciale dag, liefje. Daarom sliep ik bij jou.
Olesja begreep niet helemaal wat haar moeder bedoelde, maar ze gaapte vrolijk en rekte zich uit.
Pavel belde niet. Niet ’s ochtends, niet later. Het was zelfs een beetje vreemd dat hij zweeg, maar… eigenlijk logisch.
Tegen elf uur ging de telefoon. Het was haar moeder.
— Lieverd, hoe zijn jullie gisteravond thuisgekomen? Alles goed? — de stem van Galina Sergejevna was warm, zoals altijd. — Ik wilde je gewoon bedanken voor gisteravond. Het was een geweldige avond. En voor de cadeaus ook, je hebt me zo ontroerd…
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
