— Het verraderlijkste van zijn methoden? Hij begint met bewondering voor precies datgene wat hij later systematisch zal afbreken. Eerst ben je een geleerd en verfijnd persoon, daarna een verwaande opschepper. Eerst is je werk een roeping, daarna een nutteloze tijdverspilling.
— Maar hij zegt toch dat hij me wil helpen beter te worden…
— Lieverd, een man die echt van je houdt probeert je niet naar zijn beeld te vormen. Hij accepteert je zoals je bent en helpt je te bloeien, niet te verwelken.
Drie dagen later belde Olga.
— Anna, hartelijk dank. Ik heb de relatie met Michail beëindigd. Na ons gesprek viel alles op zijn plek, als een puzzel die eindelijk compleet is.
— Hoe reageerde hij op je beslissing? Dat moet niet makkelijk zijn geweest.
— Eerst probeerde hij te dreigen, zei dat ik er mijn hele leven spijt van zou krijgen. Daarna begon hij te smeken, hij beloofde dat hij zou veranderen, dat ik het verkeerd had begrepen. En aan het einde noemde hij me ondankbaar en een dwaas die een echte man had verruild voor feministische onzin.
— En jij hield stand?
— Ja, en weet je wat? Het bleek eenvoudiger dan ik dacht. Wanneer je het geheel ziet, worden zijn manipulaties lachwekkend primitief.
— Je hebt de juiste keuze gemaakt. Het leven is te kort om te verspillen aan mensen die ons niet waarderen.
— Anna, hoe ging u om met schuldgevoel? Hij zei zo overtuigend dat ik ons geluk aan het vernietigen was…
— Lieverd, het enige wat je hebt vernietigd, zijn zijn plannen om jou om te vormen tot een handige marionet. En geloof me, dat verdient applaus, geen tranen.
Michail, beroofd van de mogelijkheid om de derde opeenvolgende vrouw te controleren, verloor zijn gebruikelijke houvast. Hij begon te zwalken tussen banen, ruzie te maken met collega’s en verloor vrienden een voor een. Het oude patroon haperde ernstig — opgeleide vrouwen lieten zich niet langer manipuleren door zijn geraffineerde tactieken.
Een maand later probeerde hij contact met Anna op te nemen, en liet enkele voicemailberichten achter.
— Anna, dit is Michail. Luister, ik begrijp dat het tussen ons voorbij is, maar waarom zet je andere vrouwen tegen me op? — zijn stem klonk geïrriteerd. — Olga zei dat je met haar had gesproken. Wat is dit, een kleuterschool? We zijn toch volwassen mensen.
Anna antwoordde niet op het eerste bericht. Het tweede kwam een week later:
— Weet je, Anja, misschien had ik ergens toch ongelijk. Misschien moeten we elkaar ontmoeten en praten? Ik mis onze gesprekken, je verstand. Je begrijpt toch dat er niemand zoals jij is.
En het derde, al duidelijk boos:
— Goed dat we uit elkaar zijn! Je bent een verbitterde feministe geworden, die haar eigen leven niet kan regelen en daarom het leven van anderen verpest! Olga was stom dat ze naar je luisterde. Maar geen zorgen, ze zal nog ontdekken welke fout ze heeft gemaakt!
De laatste keer dat ze Michail zag, was een half jaar na de breuk in de supermarkt. Hij zag er ouder en verward uit, er lag een zekere wanhoop in zijn ogen. Toen hij haar zag, probeerde hij dichterbij te komen, maar Anna liep rustig voorbij, zonder haar pas te vertragen.
— Anna, wacht! — riep hij haar na. — Kunnen we alsjeblieft gewoon eens volwassen praten?
Ze draaide zich om en keek hem met een rechte blik aan:
— Michail, we hebben geen gemeenschappelijke onderwerpen om over te praten. Ik wens je succes met het vinden van jezelf en stop met anderen de schuld geven van je eigen mislukking.
— Je bent zo hard geworden… — mompelde hij.
— Nee, — antwoordde Anna kalm. — Ik ben eerlijk geworden. En dat is een groot verschil.
Het spel van vernietiging was voorgoed voorbij.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
