Die ochtend hielden mijn trillende handen een zwangerschapstest vast: twee roze streepjes. Zwanger. Weer.
Een kind krijgen is natuurlijk een zegen… maar de vreugde sloeg al snel om in angst. We konden nu al nauwelijks de eindjes aan elkaar knopen. Mark, mijn man, werkte als schoonmaker. Ik was kinderoppas. Onze zoon Leo was zeven jaar oud. En nu… nog een kind erbij?
Ik had niet de moed om het hem te vertellen. Hij zag er al zo uitgeput uit.
Later, terwijl ik in de kliniek op de dokter wachtte, keek ik uit het raam – en mijn hart sloeg over.
Mark.
Maar dit was niet de Mark die ik die ochtend had achtergelaten. Deze man droeg dure zwarte designerkleding en in zijn armen… twee pasgeboren baby’s. 😯
Hij stapte in een luxe auto en merkte mij niet op.
Wie waren die kinderen? Wat deed hij hier?
Mijn hoofd tolde van de vragen tot hij uit het zicht verdween.
In shock rende ik naar de kraamafdeling…
En wat ik daar aantrof, deed mijn bloed stollen. 😯
Daar stond een knappe vrouw babykleertjes in een luxe merktas te stoppen.
‘Kan ik u helpen?’ vroeg ze.
‘Ik ben Nora. Ik ben op zoek naar mijn man, Mark. Ik zag hem net weggaan met twee baby’s. Zijn die van u?’
Haar ogen werden groot.
‘Uw man? Mark heeft me verteld dat hij gescheiden is!’
Ik vertelde haar alles: over onze negen jaar huwelijk, onze zoon en mijn zwangerschap. Ze heette Lauren. Ze geloofde dat Mark een rijke investeerder was. Ze woonde in een luxe villa.
We gingen samen naar haar huis. In de kinderkamer wiegde Mark een van de tweeling in zijn armen. Toen hij ons zag, trok hij wit weg.
‘Ik kan alles uitleggen,’ zei hij.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
