ADVERTENTIE

Ik was voor mijn familie een gratis huishoudster, totdat ik op mijn jubileum voor zaken naar het buitenland vertrok

ADVERTENTIE
ADVERTENTIE

 

Bij het avondeten probeerde ze het aan de familie te vertellen.

— Stel je voor, ik heb een baan aangeboden gekregen…

— Welke baan? — snauwde Denis. — Jij kunt toch niets behalve koken.

— Precies koken is wat ze me aanbieden. In Belgrado, in een restaurant.

— Belgrado? — vroeg Sergej nog eens. — Wat voor onzin is dat?

— Mam, waar heb je het over? — Maksim legde zijn vork neer. — Hoe oud ben je? Achtenveertig?

— Bovendien, — mengde schoonmoeder zich in, — wie gaat dan het huishouden doen? Het huis onderhouden? Koken?

— Ach kom op, waarschijnlijk maakt iemand gewoon een grap, — wuifde Sergej het weg.

Jelena zweeg. Misschien hebben ze gelijk? Misschien is het inderdaad niet serieus?

De volgende dag herhaalde de situatie zich. Bij het ontbijt bestudeerde Sergej haar kritisch.

— Je bent wat aangekomen, — constateerde hij. — Je moet sporten.

— Mam, trouwens, — Denis smeerde boter op zijn brood, — kom niet naar mijn diploma-uitreiking, oke?

— Waarom? — vroeg Jelena verbaasd.

— Nou, alle ouders zijn zo… stijlvol. En jij bent een beetje… ouderwets of zo.

— Denis heeft gelijk, — steunde haar broer. — Neem het niet persoonlijk, we willen gewoon niet dat de anderen er later over praten.

Schoonmoeder knikte mee met hun woorden:

— Ze hebben gelijk. Je moet op jezelf letten. Vroeger bleven vrouwen tot op hoge leeftijd mooi.

Jelena stond van tafel op en liep naar haar kamer. Daar belde ze met trillende handen Pavel.

— Pasha? Hier is Lena. Ik ga akkoord.

— Serieus? — vreugde klonk in zijn stem. — Lena, dat is geweldig! Maar ik waarschuw je meteen — het werk zal niet makkelijk zijn. Grote verantwoordelijkheid, veel werken, beslissingen nemen. Klaar voor?

— Klaar, — antwoordde ze vastberaden. — Wanneer beginnen we?

— Over een maand. Documenten en visum moeten geregeld worden. Ik help je daarbij.

De maand vloog voorbij. Jelena regelde documenten, leerde Servisch, stelde een menu samen voor het toekomstige restaurant. De familie stond sceptisch tegenover haar plannen en zag het als een tijdelijke bevlieging.

— Ze leeft er een maand of twee, dan beseft ze dat thuis beter is, — zei Sergej tegen zijn vrienden.

— Het belangrijkste is dat ze geen geld verliest, — voegde schoonmoeder eraan toe.

Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !

ADVERTENTIE
ADVERTENTIE