Toen ging de bel. De beveiliger, buiten adem:
– Ben je gek geworden? Mevrouw heeft de politie gebeld! Ze zei dat je het kind hebt ontvoerd! Breng haar NU terug!
We gingen terug. Er was al een agent die alles noteerde. Ik legde uit: dat niemand kwam, dat het kind lag te wachten… dat mijn zoon in de kou stond. Uiteindelijk kalmeerde iedereen. Er werd geen aanklacht ingediend.
De vrouw keek me kil aan en gaf me een envelop:
– We zullen uw diensten niet langer nodig hebben.
Lenka huilde in haar armen…
Ik keek nog één keer naar haar. Ik zocht geen nieuwe baan meer. Ik rustte uit. Besteedde tijd aan Szymek.
Maar mijn hart… dat doet nog steeds soms pijn.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
