Ik Vond Weer Liefde Drie Jaar Na De Dood Van Mijn Man — Op Een Dag Zei Mijn Dochter: “Mama, Nieuwe Papa Vroeg Me Een Geheim Voor Jou Te Bewaren. Is Dat Goed?”
Jacobs gezicht verstrakte en even dacht ik een blik van schuld in zijn ogen te zien. Hij stapte naar me toe, zijn handen opheffend in een kalmerend gebaar, maar zijn stem trilde. “Het is niet wat je denkt, Emma.”
Ik sloeg mijn armen over elkaar, terwijl ik de paniek die in mijn borst opkwam probeerde in te houden. “Wat bedoel je dan, Jacob? Maggie zei dat je haar vroeg om het me niet te vertellen. Waarom deed je dat?”
Hij zuchtte en haalde zijn hand door zijn haar. “Kijk, ik had vanaf het begin eerlijk tegen je moeten zijn. De vrouw die Maggie zag, is een vriendin van me. Ik ken haar al een lange tijd. Ze hielp me een verrassing voor je te maken. Ik wilde het niet verpesten.”
Een gevoel van verwarring overviel me. “Een verrassing? Welke verrassing moet verborgen blijven voor mij? En waarom in de kelder?”
Jacobs schouders zakten. “Ik was de kelder aan het opknappen als verrassing voor jou, Emma. Ik wilde dat het een plek voor ons allemaal zou zijn, iets wat van ons is. De vrouw hielp me de boel op te ruimen. Maar ik wilde het je pas vertellen als het klaar was.”
Opluchting mengde zich met frustratie terwijl ik zijn woorden verwerkte. “Je had het me moeten vertellen, Jacob. Ik wil geen geheimen in dit huis, zeker niet voor Maggie. We zijn nu een gezin, en gezinnen houden geen geheimen.”
Hij knikte, zijn gezicht verzachtte van begrip. “Je hebt gelijk. Het spijt me. Ik beloof dat er geen geheimen meer zullen zijn.”
Toen hij me omarmde, realiseerde ik me dat hoewel de verrassing goed bedoeld was, het iets veel belangrijkers onthulde: vertrouwen. En dat was iets wat we samen moesten herbouwen.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
