Ik verhuisde, denkend dat ik de perfecte plek had gevonden, totdat ik ontdekte dat ik werd bekeken
Het was een ongelooflijk geluk dat ik een betaalbaar appartement in de stad kon vinden.
Toen ik de advertentie voor een charmant éénkamerappartement in een rustige, groene buurt vond, dacht ik dat ik de perfecte plek had ontdekt. De verhuurder, meneer Dunham, was vriendelijk en behulpzaam, en de huur was bijna te mooi om waar te zijn.
De eerste weken waren rustig. Ik hield van de grote ramen die veel zonlicht naar binnen lieten en de schilderachtige tuin achter het huis die perfect was om te ontspannen.
Het voelde als thuis – tot er vreemde dingen begonnen te gebeuren.
In het begin negeerde ik het.
Een verkeerd geplaatst koffiekopje. Mijn slaapkamerdeur die altijd een beetje open was, terwijl ik zeker wist dat ik hem gesloten had. Het gevoel geobserveerd te worden, maar er was niemand in de buurt.
Ik dacht dat het mijn verbeelding was.
Op een avond, terwijl ik op de bank lag en door mijn telefoon scrolde, viel me iets op.
De rookmelder in de woonkamer had een klein, knipperend rood licht.
Ik sprong op, mijn hart begon sneller te kloppen. Rookmelders knipperen normaal gesproken niet zo.
Met een ongemakkelijk gevoel klom ik op een stoel om beter te kijken.
Toen zag ik het – een kleine lens, verstopt in het apparaat. Mijn adem stokte.
Het was een verborgen camera.
Panik sloeg toe terwijl ik snel het appartement doorzocht.
Ik vond een andere in de hoek van mijn slaapkamer, vermomd als een gewone lamp. En nog een andere in de badkamer – een kleine camera verstopt in het lijst van de spiegel.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
