« Laten we onze liefde ontdekken door hun ogen, » zegt hij.
Dus, zittend op het tapijt in de salon, sloegen we de pagina’s om.
De eerste foto’s deden me glimlachen: onze eerste dans, zijn vingers die mijn handpalm streelden, mijn sluier die wapperde terwijl hij iets fluisterde waardoor ik moest lachen.
Toen kwam deze foto, degene die me de adem benom.
Deze foto is noch geposeerd noch geretoucheerd.
Ze belichaamde de pure waarheid.
Ik stond bij het raam, ogen gesloten, het zonlicht trok zachte reliëf op mijn gezicht, een eenzame traan rolde over mijn wang.
Ik wist niet dat ik werd bekeken.
Toch deed iemand dat wel.
Een kleine tekst onder de foto legde uit:
« Kracht draagt zijn littekens als medailles. »
— Tola, fotograaf
Obinna raakte de hoek van de pagina aan en vertrouwde hem toe:
« Dit is degene die ik zal begeleiden. »
Ik slikte mijn speeksel met moeite door.
« Vind je niet de leukste waarin ik lach? »
Hij keek me recht in de ogen.
« Nee. Deze foto is prachtig, maar deze is oprecht. Het herinnert me eraan hoe ver we zijn gekomen en hoe ver we zijn gekomen. »
Ik omhelsde het album voordat ik knikte.
Later die avond nam ik contact op met de fotograaf.
« Tola? » vroeg ik aarzelend.
Een warme stem antwoordde: « Ja, ik ben het. »
« Ik wilde je gewoon bedanken… Voor wat je hebt geschreven. »
Een stilte, dan een subtiele zucht.
« Je herinnert je me misschien niet, » onthulde ze, « maar vier jaar geleden hielp je me op de markt. Ik was zwanger en ik viel flauw. Voorbijgangers waren zich niet bewust van mijn onrust, behalve jij. »
Ik was sprakeloos.
« Ik zag je gezicht toen niet echt, alleen je stem en je vriendelijkheid, die bij me is gebleven. »
Er viel weer stilte.
Dan concludeert ze:
« Toen ik je op de bruiloft zag, wist ik dat ik een vrouw fotografeerde die niet wist hoe mooi ze was. »
Ik hing op, tranen stroomden.
Geen pijn, maar een onverwachte opluchting.
Want elke keer als ik dacht dat ik onzichtbaar was…
Iemand keek ergens toe.
Samenvattend volgt dit aangrijpende verhaal de reis van een vrouw die lichamelijk en emotioneel getekend is, en die in onverwachte liefde de ware erkenning van haar diepe wezen vindt. De ontmoeting met Obinna, die wist hoe ze verder kon gaan dan de schijn, bood haar een nieuwe wedergeboorte en vertrouwen, en liet zien hoe oprechte liefde zichtbare en onzichtbare wonden kan overstijgen en zo een pad van hoop en acceptatie kan verlichten.
