— Ik trouw met je ex. Dus, liefje, het wordt tijd dat je het appartement vrijmaakt, — verklaarde de minnares.
Lidija had haar dochter Elsa nog maar een paar minuten geleden naar bed gebracht. Ze wilde zelf ook even gaan liggen en genieten van de stilte in het gezellige appartement.
Op dat moment ging de deurbel. Het melodieuze geluid kondigde bezoek aan.
— Nou ja, het is niet gelukt, — zei Lidija met een vleugje ironie in haar stem terwijl ze naar de deur liep.
Op de drempel stond een klein meisje met kort blond haar en grote bruine ogen. Ze bekeek de gastvrouw aandachtig, duidelijk verdiept in gedachten.
— Ja, hallo? — vroeg Lidija, licht fronsend.
— Oh, sorry, — schrok het meisje op uit haar overpeinzing. — Ik heet Snežana.
— Aangenaam, — antwoordde Lidija terwijl ze haar armen kruiste. — Komt u ergens voor?
— Ja, ja, — herhaalde de gast een paar keer. — Ik ben Snežana.
— Dit feit is genoteerd, — constateerde Lidija droog, met een toon van irritatie in haar stem. — Dus, waar gaat het over?
— En u bent Lidija? — vroeg het meisje onzeker.
— Klopt. Wat wilde u?
— Oh, begrijpt u, — begon ze vrolijk, — ik ben de verloofde van Artem!
Lidija hief verbaasd haar wenkbrauwen, haar ogen werden groot.
“Nou zeg, mijn rokkenjager heeft alweer een nieuw exemplaar,” flitste door Lidija’s hoofd terwijl ze Snežana beoordelend aankeek. — “Maar wat geeft het? Wat kan mij zijn verzameling schelen?”
— Begrijpt u, ik wilde met u praten over mijn man… oh, mijn verloofde, — vervolgde Snežana zenuwachtig glimlachend.
— Ik betwijfel of mijn herinneringen nuttig voor u zullen zijn, we zijn uit elkaar, — snauwde Lidija.
— Ja, dat weet ik. Artem heeft het me verteld. Ik ben hier niet om te ruziën!
Lidija grinnikte in zichzelf: “Waarom zou ik ruziën? Ik ben zijn vrouw niet, en wie jij bent, kan me helemaal niets schelen.”
— Ik zou graag van u horen hoe mijn Artem is, — zei Snežana met een zucht.
“Mijn?” — dacht Lidija scherp. — “Hij was ooit ook van mij…”
— Goed, kom binnen, — zuchtte Lidija en liet haar binnen.
Ze liet de ongenodigde gast de gang in. Zelf was ze ook nieuwsgierig hoe haar ex het maakte. De laatste tijd belde hij niet meer, op de alimentatie na die keurig werd overgemaakt.
Lidija verwarmde de waterkoker, zette rozenblaadjes in een glazen theepot, zette twee kopjes en koekjes op een dienblad en bracht het naar de woonkamer.
Snežana liep zakelijk langs de muren, bekeek schilderijen, boekenkasten, voelde aan de ruggen van boeken. Alles wekte haar nieuwsgierigheid.
— Wat mooi hier! Ruim, hoge plafonds… enorme ramen, en een park! Hier heb ik altijd al van gedroomd, — zei ze vol bewondering.
— Dus, wat wilde u horen? — vroeg Lidija terwijl ze het dienblad op tafel zette.
— Nou ja, eigenlijk alles, — antwoordde Snežana, terwijl ze afgeleid raakte en naar een van de deuren liep. — En daar?
— Niet openen! — waarschuwde Lidija scherp. — Daar slaapt mijn dochter.
— Oh ja, Artem vertelde dat hij een dochter heeft. Hoe heet ze?
— Elsa, — klonk het beknopt.
— Juist, Elsa! — Snežana draaide zich om en liep naar een andere deur. Zonder toestemming te vragen, opende ze die en stapte naar binnen.
— Hé, waar gaat u heen?! — protesteerde de gastvrouw terwijl ze haar achterna rende.
— Ik wil elke kamer bekijken, — zei de gast zorgeloos.
— Luister, sluit die deur en ga naar buiten, alstublieft!
— Waarom? — protesteerde Snežana. — Dit is toch mijn huis!
— Wat?! — Lidija kon haar oren niet geloven.
— Ja, mijn huis. Ik trouw met Artem, en hij geeft het mij. Dus ik… — Snežana draaide zich om en keek Lidija strak aan. — Dus, liefje, het wordt tijd dat je het pand vrijmaakt.
— Bent u helemaal normaal? — sprak Lidija bijna fluisterend, haar woede nauwelijks in bedwang houdend.
— Wat maakt het uit wat jij denkt! Ik ben hier om het cadeau van mijn verloofde te beoordelen. Ik wil later niet in een of andere krottenwijk belanden. Hier is het goed genoeg… — begon ze.
— Genoeg! Uw circus is voorbij, verlaat onmiddellijk mijn huis! — Lidija’s stem klonk als een bel.
— En jij zegt mij wat ik moet doen! — beet Snežana terug en greep naar het handvat van de volgende deur.
Lidija sprong op, trok de vrouw aan haar mouw. Ze wankelde, hield haar evenwicht maar nauwelijks, en werd opzij geduwd. De gastvrouw sloot voorzichtig de deur.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
