— Waar zat je voor? Moord? — keek hij haar met samengeknepen ogen aan.
— Moord en verkrachting, — antwoordde Darya serieus en verborg een glimlach.
— Mijn vader heeft ook een straf uitgezeten, — snauwde Artem. — Blijkbaar houdt hij ervan zich te omringen met mensen zoals jij.
Vanaf die dag stopte hij met haar vernederen en liet hij haar volgens haar methode werken. Op een dag, terwijl ze hem hielp over te stappen in zijn stoel, merkte Darya dat hij haar stiekem aankeek — met dankbaarheid. Een maand later riep Konstantin Pavlovich haar bij zich:
— Blijf je?
— Ik ga nergens heen voordat de kuur klaar is, — antwoordde ze vastberaden en rechtop.
— Goed zo, — knikte hij. — Je doet me denken aan mijn eerste vrouw. Trots, je geeft niet op. Neem Artems uitspattingen niet persoonlijk. Hij is niet slecht, het leven heeft hem gebroken.
Hij vertelde hoe Artem in de rolstoel terecht was gekomen. Zijn verloofde, Ksenia, daagde hem uit om dronken achter het stuur te gaan zitten. Hij weigerde en stelde voor een chauffeur te bellen, maar omdat ze jaloers was op zijn flirt met een ander, stapte hij toch in de auto. Het resultaat was een tragedie. Ksenia liep lichte verwondingen op, maar Artem raakte verlamd. Later zag hij een foto van haar met een nieuwe man, wat zijn vertrouwen in mensen definitief verbrijzelde.
— Hij zal geen invalide blijven, — zei Darya vastberaden. — Dat beloof ik.
Konstantin veegde een traan weg.
— Weet je, meisje, ik heb in mijn leven veel fouten gemaakt. Mijn eerste vrouw stierf jong, ze kon mijn zaken niet aan. Dit fortuin is gebouwd op het bloed van de jaren negentig. Nu betaal ik de prijs. Natalia probeerde voor Artem een moeder te zijn, maar hij accepteerde haar niet. Een oude man in de gevangenis zei tegen mij: doe goed zonder op beloning te rekenen. Misschien volg jij die raad ook?
— Ik zal het proberen, — zei Darya, terwijl ze voelde hoe zijn woorden haar hart raakten.
— Ren weg, jij bent nu onze engel, — omhelsde hij haar als een dochter.
Later, in een gesprek met huishoudster Tamara Grigoryevna, bekende Konstantin:
— Ik heb Artem slecht opgevoed. Ik heb hem verwend en niet geleerd geduld te hebben. Ik ben bang hem te verliezen zoals ik mijn vrouw verloor.
— U doet wat u kunt, — antwoordde Tamara terwijl ze het tafelkleed rechttrok. — Darya is bijzonder. Geef haar een kans.
Darya vroeg om een dag in de stad om een monument voor haar moeder te bestellen. Ze koos een mooi kruis, plantte bloemen en regelde een omheining bij de Drievuldigheid. Toen ze terugkwam, trof ze Natalia aan, huilend met een koffer in haar hand.
— Vaarwel, Dasha, — zei ze terwijl ze haar ogen droogde. — Artem beschuldigde mij van overspel. Konstantin wilde niet luisteren en heeft me weggestuurd.
In woede stormde Darya Artem tegemoet en sloeg hem op zijn wang.
— Lafaard! — riep ze uit. — Als Natalia weggaat, ga ik ook! Blijf maar zielig doen!
— Dat zal ik! — schreeuwde hij, terwijl hij met zijn vuist op de armleuning sloeg. — We leven ook zonder jullie wel door! Heb je mijn geld zitten verkwisten?
— Hoe durf je? — hijgde Darya van woede. — Ik was bij het graf van mijn moeder!
— Vertel dan waarom je zat! — eiste hij. — Wat verberg je?
Darya hield haar tranen tegen en vertelde over Viktor, zijn verraad en het onrechtvaardige proces. Artem luisterde zwijgend met samengeknepen lippen.
— Ik werd gek, denkend dat je bij iemand anders was, — zei hij zachter. — Sorry. Zonder jou kan ik niet.
Hij probeerde op te staan, maar struikelde. Darya verstijfde — haar methode werkte. Hij stond zelf op. Ze hielp hem zitten en hij omhelsde haar en kuste haar.
— Ik hou van je, Dasha. Jij bent sterker dan iedereen die ik ken, — fluisterde hij.
— Waarom heb je Natalia gekwetst? — vroeg ze terwijl ze haar tranen veegde. — Bied nu meteen je excuses aan.
’s Avonds belde Artem Natalia en vroeg haar in bijzijn van zijn vader om vergeving:
— Natalia Pavlovna, ik heb slecht gehandeld. Ik weet niet hoe ik het goed kan maken. Vergeef me.
— Het is oké, Artem, — antwoordde ze zacht. — Je wordt beter en je hebt nog tijd om het goed te maken.
Kort daarna bekende Artem zijn liefde aan Darya en stelde haar ten huwelijk. Konstantin Pavlovich zegende hen. Artem begon met een stok te lopen en Darya grapte:
— Het begin is het moeilijkste, Artem! Je zult straks weer rennen!
Konstantin investeerde een deel van zijn vermogen in een liefdadigheidskliniek ter nagedachtenis aan zijn eerste vrouw, die droomde van toegankelijke gezondheidszorg. De moderne instelling, uitgerust met de nieuwste apparatuur, bood gratis hulp. Darya werd benoemd tot directeur.
Een maand later meldde Julia dat Viktor uit de gevangenis was en dreigde Darya’s verleden te onthullen. Konstantin huurde een advocaat in en Darya verzamelde met hulp van Julia bewijs om haar zaak te laten heropenen. Haar naam werd gezuiverd en onder haar leiding werd de kliniek een redding voor honderden mensen.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
