De voordeur sloeg dicht. Een minuut later verscheen Andrej op de drempel van de slaapkamer.
— Mama? Tatjana? De afspraak is afgezegd! Wat gebeurt hier? — hij wisselde verward blikken tussen de twee vrouwen.
— Andrej! — zijn moeder rende naar haar zoon. — Je vrouw… ze beschuldigt mij! Ik kwam gewoon langs om te kijken hoe het met jullie gaat, en zij…
— Helemaal niet, — onderbrak Tatjana haar. — Je moeder paste mijn sieraden en maakte plannen over hoe jij van mij zou scheiden en mijn geld zou nemen.
— Wat een onzin? — fronste Andrej. — Mama zou nooit…
Tatjana zette de opname stilzwijgend aan. De kamer vulde zich met de stem van Ljoedmila Sergejevna, die haar sluwe plan uiteenzette.
De opname stopte. Haar schoonmoeder riep:
— Dit… dit is uit zijn context gerukt! Ik fantaseerde alleen maar!
Tatjana schudde haar hoofd.
— Fantaseerde over hoe je me zou bedriegen? Weet u, Ljoedmila Sergejevna, ik heb drie jaar lang uw steekjes getolereerd. Geluisterd naar hoe zwaar u het heeft. Stil geweest wanneer u mijn huis, mijn kleding, mijn levensstijl bekritiseerde. Maar nu is het genoeg.
Andrej greep naar zijn hoofd.
— Mama, waarom deed je dit?
— Wat heb ik dan gedaan? — ontplofte Ljoedmila Sergejevna. — Die vrouw van jou pronkt met haar geld! Ze kijkt op iedereen neer! Jij ziet er geen cent van!
— Ik heb een fatsoenlijk salaris, — zei Andrej zacht.
— Peanuts! — snauwde zijn moeder. — En zij verdient miljoenen en helpt zelfs haar eigen schoonmoeder niet! Harteloos!
Tatjana sloeg haar armen over elkaar.
— Mijn vader zei altijd: “Niemand heeft recht op jouw geld. Zelfs de dichtsbijzijnde mensen niet.” Hij leerde me alleen op mezelf te rekenen. En ik ga niemand onderhouden die zelf kan werken.
— Zie je hoe ze is? — draaide Ljoedmila Sergejevna zich naar haar zoon. — Koud, berekenend! Dat is geen vrouw, dat is een rekenmachine!
Andrej stond met zijn hoofd gebogen. Tatjana verwachtte dat hij haar zou verdedigen. Maar hij zweeg. Uiteindelijk hief hij zijn blik op.
— Tatjana, je zou wat vriendelijker kunnen zijn tegen mijn moeder.
Tatjana deed een stap achteruit, ongelovig.
— Vriendelijker? Je moeder plande om de helft van alles van mij af te pakken! En ik moet vriendelijker zijn?
— Je denkt altijd alleen aan jezelf, — vervolgde Andrej. — Mama heeft gelijk. Je ziet toch hoe moeilijk het voor haar is om van één pensioen te leven…
— O, wat een gehoorzame zoon, — zei Tatjana bitter glimlachend. — Je verdedigt je eigen vrouw niet, maar je moeder — dat kan altijd.
— Durf niet zo over mijn zoon te spreken! — schreeuwde Ljoedmila Sergejevna.
— Weet je wat? — liep Tatjana naar de deur. — Jullie kunnen allebei mijn huis verlaten. Onmiddellijk.
— Maar Tatjana… — begon Andrej.
— Ik meen het serieus. Pak je spullen. Je koos de kant van je moeder — ga dan bij haar wonen.
— Je kunt dat niet doen! — gilde Ljoedmila Sergejevna.
— O ja, kan ik wel, — Tatjana wees naar de deur. — En ik raad je aan hier nooit meer op te duiken. Anders doe ik aangifte bij de politie.
Een uur later hadden Andrej en zijn moeder het huis verlaten. Tatjana zat in de woonkamer met een glas, uitkijkend op de nachtelijke tuin door de panoramische ramen. De telefoon ging meerdere keren — Andrej probeerde contact op te nemen, maar zij nam niet op.
De scheiding was snel en stil. Tatjana stortte zich volledig op haar werk. Haar bedrijf bloeide. Een nieuw project met designersieraden bracht groot succes. Ze kocht een klein huisje aan de Italiaanse kust en bracht daar haar vakanties alleen door.
De tijd ging snel. Soms, ‘s avonds, zittend op het terras met uitzicht op zee, dacht Tatjana terug aan haar mislukte huwelijk. Jammer dat Andrej niet de man bleek op wie ze kon vertrouwen. Maar ze had geen spijt van de scheiding. Liever alleen dan met een verrader.
Haar vader zei altijd: “Meisje, jouw rijkdom zit niet in geld, maar in het vermogen om je eigen lot te bepalen.” En Tatjana was dankbaar voor die les. Op vijfendertigjarige leeftijd wist ze precies: haar eenzaamheid was geen straf, maar een bewuste keuze. En als er ooit weer een man in haar leven komt, zal het degene zijn die niet haar geld, maar haar waardeert.
Voorlopig genoot ze van haar vrijheid en had ze nergens spijt van.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
