Tommy draaide het raam omlaag, zijn ogen groot van verbazing.
– Papa! Jij hoort nog niet thuis te zijn!
– Wat doen jullie hier buiten? – vroeg ik bezorgd. – Het is ijskoud!
– Mama zei dat we in de auto moesten blijven – zei Jake serieus.
– Ze is binnen met een man. Ze doen iets belangrijks.
Die woorden troffen me recht in het hart.
– Welke man? – vroeg ik, scherper dan ik bedoelde.
– Geen idee – mompelde Tommy, terwijl hij zijn muts rechtzette. – Ze zei gewoon dat we niet naar binnen mochten.
Er vormde zich een knoop in mijn maag.
Sarah had zich de laatste weken afstandelijk gedragen aan de telefoon en week steeds uit als ik over onze kerstplannen begon.
En nu stond ik daar, in de vrieskou, terwijl de ergste scenario’s zich in mijn hoofd afspeelden.
– Blijf dicht bij mij – zei ik tegen de jongens terwijl we richting het huis liepen.
De garagedeur piepte terwijl we binnenkwamen.
Het huis was onheilspellend stil, op enkele gedempte stemmen uit de woonkamer na.
Een diepe mannenstem lachte, gevolgd door het herkenbare, lieve lachje van Sarah – maar op dat moment klonk het helemaal niet geruststellend.
– Blijf achter mij – fluisterde ik, mijn vuisten gebald, terwijl ik de halfopen deur naderde.
Ik haalde diep adem en duwde de deur open.
**“VERRASSING!”**
De kamer ontplofte in licht, applaus en gejuich.
Mijn familie, vrienden, en zelfs enkele collega’s stonden daar – allemaal met stralende gezichten.
Een enorm spandoek met de tekst “Welkom thuis” hing boven de open haard, en een berg cadeaus lag onder de verlichte kerstboom.
Sarah rende naar me toe, haar ogen fonkelden van plezier.
– Gehad! – lachte ze, terwijl ze haar armen om me heen sloeg.
– Je gezicht! Ongelofelijk!
Ik stond verstijfd, overweldigd door wat er net gebeurd was.
Achter mij barstten Tommy en Jake in lachen uit.
– We hebben het gedaan, mama! Papa had niks door!
De “man” bleek niemand minder dan mijn broer Mike, die Sarah had geholpen met het opzetten van de muziekinstallatie voor het feest.
– Je keek alsof je elk moment iemand ging neerslaan – grapte Mike, terwijl hij me op de rug klopte.
De opluchting overspoelde me, gevolgd door lichte schaamte.
Sarah had het door. Ze boog zich naar me toe en fluisterde:
– Mike verklapte je plannetje om ons te verrassen. Dus ik dacht… dan geef ik je er eentje terug. Fijne Kerst, liefste.
De rest van de avond was een wervelwind van lachen, verhalen en warme knuffels.
Mijn ouders straalden van geluk, en Sarah’s kerstkoekjes smaakten net zoals vroeger – perfect.
Tommy en Jake vertelden trots over hun ‘geheime missie’ en hoe ze in de auto hadden gewacht ondanks de kou.
Later, toen het feest ten einde liep en de jongens al sliepen, zaten Sarah en ik samen op de bank, kijkend naar de flonkerende kerstlichtjes.
Het huis voelde warm, vol liefde, en mijn hart was lichter dan het in maanden was geweest.
– Ik kan nog steeds niet geloven dat je dit allemaal voor elkaar kreeg – fluisterde ik, terwijl ik haar tegen me aantrok.
– Toen ik de jongens in de auto zag, en hoorde over die ‘man’, dacht ik…
Sarah lachte zacht.
– Misschien heb ik je een beetje op het verkeerde been gezet… Maar je gezicht was onbetaalbaar. Geef toe – dit was een onthaal dat je nooit vergeet.
Ze had gelijk.
De cadeaus in mijn kofferbak leken ineens niet meer zo belangrijk in vergelijking met wat Sarah en iedereen georganiseerd hadden om me thuis te verwelkomen.
Het was een herinnering aan hoeveel ik gemist was – en hoeveel ik nog steeds betekende.
– Onvergetelijk – fluisterde ik en kuste haar op het voorhoofd.
Terwijl de sneeuw zachtjes naar beneden dwarrelde, hield ik haar dicht tegen me aan.
Dankbaar.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
