Ik was er niet. Dat hoefde ook niet. Ik wist al wat er ging gebeuren.
Om 18:42 trilde mijn telefoon. Drie gemiste oproepen. Toen zes. Toen een bericht: « Bel me meteen. Het is dringend. » Ik wachtte. Ik bleef wachten.
Toen ik eindelijk opnam, klonk zijn stem gespannen, beheerst op de manier waarop sommige mannen doen wanneer paniek hen naar de borst grijpt.
« Er is een probleem met de kaarten, » zei hij. « Geen enkele werkt. »
Ik liet de stilte even bezinken, net lang genoeg om er betekenis aan te geven. Toen antwoordde ik, in één zin, kalm, helder, zonder emotie:
« Daniel, het leven dat je vanavond viert, is gefinancierd met mijn lening. En sinds vanochtend is het niet meer van jou. »
Op dat precieze moment stopte de muziek, bleef de champagne midden in de maaltijd staan en werd hij eindelijk geconfronteerd met de realiteit die hij had proberen te ontlopen.
Als je wilt doorgaan, klik op de knop onder de advertentie 
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
