Veronika glimlachte schamper.
— Voor u waren de stenen belangrijker dan het geluk van uw zoon, — antwoordde ze kalm. — U hebt hem overgehaald om te stelen wat mij toebehoorde.
— Hoe durf je…
Veronika verbrak de verbinding en ademde diep uit. Op de ladekast stond het open kistje met de diamanten. Ze glansden zacht in het avondlicht. De erfenis van haar grootmoeder was bij haar gebleven. En dat was het belangrijkste. Het verleden lag achter haar.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
