– Ik heb het appartement op naam van mijn zus gezet – kondigde de bruidegom een dag voor de bruiloft aan

– Ik heb het appartement op naam van mijn zus gezet – kondigde de bruidegom een dag voor de bruiloft aan

– Ik heb het appartement op naam van mijn zus gezet, – zei Igor terwijl hij Marina een glas champagne aanreikte. – Begrijp je, zo is het betrouwbaarder. Je weet maar nooit wat er in het leven kan gebeuren.

Het kristallen glas bleef halverwege in de lucht hangen. Marina voelde hoe het bloed uit haar gezicht weg trok en hoe alles om haar heen voor een moment verstilde, alsof iemand het geluid in de film van haar leven had uitgezet. Buiten het restaurant, waar ze tegelijkertijd vrijgezellenfeest en vrijgezellinnenfeest vierden – ongebruikelijk, maar Igor had erop gestaan – doofde de zomeravond langzaam uit. Morgen zou hun bruiloft zijn.

– Ik begrijp het niet helemaal, – ze zette het glas terug op tafel zonder ook maar een slok te nemen. – Je hebt ons appartement op Irina’s naam gezet?

– Ja hoor, – Igor haalde zijn schouders op met een zó nonchalante blik, alsof hij vertelde dat hij nieuwe gordijnen had gekocht. – Het is gewoon een formaliteit. Denk nou zelf – we zijn pas anderhalf jaar samen. Ik heb het appartement gekocht met het geld dat ik kreeg na de verkoop van het ouderlijk huis, dat Irka en ik erfden na de dood van onze ouders. Eerlijk gezegd is de helft van het appartement sowieso al van haar.

Marina keek naar de man tegenover haar en herkende hem niet meer. Haar toekomstige echtgenoot, met wie ze behang had uitgezocht, had gediscussieerd over de kleur van de keukenkasten, had gepland in welke kamer de kinderkamer zou komen… En nu, één dag voor ze officieel een gezin zouden worden, vertelt hij doodleuk dat hun gezamenlijke nest eigenlijk van zijn zus is?

– Maar we hadden toch afgesproken – , een brok in haar keel maakte haar stem dof. – Jij zei zelf dat je het appartement na de bruiloft op ons beiden zou zetten. Ik heb al mijn spaargeld in de verbouwing gestoken…

– Marisja, doe niet zo dramatisch, – Igor raakte haar hand licht aan. – Wat maakt het uit op wiens naam het staat? We gaan er toch samen wonen. Dit is gewoon een verzekering. Je weet zelf hoeveel scheidingen er tegenwoordig zijn.

Een verzekering. Tegen háár. Marina voelde misselijkheid opkomen. Plotseling kreeg ze geen lucht meer in dit knusse restaurantje waar hun vrienden luidruchtig hun laatste avond voor de bruiloft vierden.

– Igor, meen je dit serieus? – ze hoopte nog steeds dat het een slechte grap was. – Eén dag voor onze bruiloft zeg je dat je me niet genoeg vertrouwt en daarom ons appartement op naam van je zus hebt gezet?

– Ach, hou op, – hij trok geïrriteerd zijn schouders op. – Het heeft niets met vertrouwen te maken. Het is gewoon praktisch. Irka zou nooit aanspraak maken op het appartement, ze is tenslotte mijn zus. Maar echtgenotes… Je weet hoe vrouwen tegenwoordig zijn: zo hebberig als het om bezit gaat.

– Welke vrouwen? – Marina’s stem werd harder, en een paar mensen aan de naburige tafel keken om. – Heb je het over mij?

Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !