ADVERTENTIE

“Ik heb geen kleinkinderen nodig van een meisje van het platteland!” De rijke man ontkende zijn zoon toen hij hoorde dat diens verloofde uit het dorp een drieling verwachtte! Maar drie jaar later kwam hij hem uitlachen – en was VERBIJSTERD over wat hij zag…

ADVERTENTIE
ADVERTENTIE

 

De oude man bedekte zijn gezicht met zijn handen, overweldigd door tegenstrijdige gevoelens – schaamte, spijt, maar ook een vreemde opluchting dat hij eindelijk begreep waarom zijn zoon zo diep verliefd was geworden op een meisje uit precies dat dorp. Misschien is bloed toch dikker dan water.

“En Angela weet het? Van mij?”

“Ja, ik heb het haar verteld toen ik het ontdekte. Ze was eerst geschokt, maar toen moest ze lachen en zei ze dat het leven een vreemde zin voor humor heeft.

En dat dat misschien verklaart waarom ze me vanaf het eerste moment dat we elkaar aan de universiteit ontmoetten liefhad – ik heb waarschijnlijk jouw charme geërfd.”

Wladimir Timofejevitsj keek zijn zoon aan, die nu zo sterk en zelfverzekerd leek – het complete tegenovergestelde van de onzekere jongen die hem drie jaar geleden om toestemming vroeg om te trouwen.

“Het spijt me, Artiom. Voor alles. Ik heb zoveel fouten gemaakt…”

“Ik weet het, vader. Maar het is niet te laat om die fouten goed te maken. De kinderen hebben een grootvader nodig. Angela zou je graag willen ontmoeten – haar biologische vader. En ik… nou ja, ik heb je gemist, ook al was ik boos.”

Vanuit de deuropening keek Angela hen met een zachte glimlach aan. “Het eten is klaar, als jullie naar beneden willen komen. En meneer Sokolov… mijn grootmoeder komt morgen op bezoek. Ze zou het fijn vinden u na al die jaren weer te zien.”

Wladimir Timofejevitsj voelde zijn hart sneller kloppen. Het leven bood hem een tweede kans – een kans om de fouten uit het verleden recht te zetten en de familie te leren kennen die hij bijna door zijn eigen arrogantie verloren had.

Die avond, terwijl hij met zijn zoon, zijn schoondochter (en dochter) en zijn drie kleinkinderen (en achterkleinkinderen) aan tafel zat, begreep Wladimir Timofejevitsj een belangrijke waarheid: Ware rijkdom ligt niet op bankrekeningen of in vastgoed, maar in familierelaties en in het vermogen je eigen fouten te erkennen en de wil te vinden ze goed te maken.

En hij – ondanks al zijn geld en macht – was tot dat moment eigenlijk een arm man geweest – arm aan dat wat werkelijk telt.

Als je het verhaal mooi vond, vergeet het dan niet te delen met je vrienden! Samen kunnen we emotie en inspiratie doorgeven.

Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !

ADVERTENTIE
ADVERTENTIE