— Is er iets gebeurd? — Valeria werd alert.
— Mama heeft een probleem, — Dmitri verlaagde zijn stem. — Ze is haar appartement kwijtgeraakt. Oplichters. Ze hebben haar misleid om papieren te ondertekenen.
— Mijn God! We moeten naar de politie!
— Het is al te laat. Het appartement is verkocht, het geld verdwenen. Mama staat op straat, — zuchtte Dmitri. — Ik dacht… we zullen het huis aan mama moeten geven.
Valeria verstijfde.
— Ik heb dit huis met mijn eigen handen gebouwd! En nu aan jouw moeder geven? En wij dan?
— We huren een eenkamerappartement. Voor tijdelijk, natuurlijk, — Dmitri keek langs Valeria heen. — Mama is oud, ze heeft comfortabele omstandigheden nodig.
— Dmitri, ik heb dit huis zelf gebouwd! Een jaar lang, zonder weekenden of feestdagen!
— Lera, het zijn maar muren. Mama is mijn familie.
— En ik dan? Wie ben ik voor jou, Dima?
Geruisloos kwam Antonina Pavlovna de kamer binnen.
— Valeria, liefje, — begon de schoonmoeder zacht. — Je bent jong en mooi. Het hele leven ligt nog voor je. Ik ben een oud vrouwtje. Mijn tijd is bijna voorbij.
— Maar dit is ons huis, — zei Valeria zacht. — We hebben al ons spaargeld erin gestoken. Ik heb er een jaar van mijn leven in gestoken.
— Moeder is belangrijker dan muren, — zei Dmitri resoluut.
Die nacht sliep Valeria niet. Iets hield haar bezig. Het verhaal over de oplichters leek te ongeloofwaardig. ’s Ochtends, toen Dmitri naar zijn werk was, ging ze naar het makelaarskantoor waar haar vriendin werkte.
— Marina, ik heb informatie nodig over het appartement van Antonina Pavlovna Kovrova, — legde Valeria een briefje met het adres op de tafel.
Een uur later had ze de gegevens. Het appartement was niet verkocht. Op basis van een volmacht van Antonina Pavlovna stond de nieuwe eigenaar geregistreerd als een zekere Svetlana Igorevna Kovrova.
— Dat is de dochter van Antonina Pavlovna, — legde Marina uit. — Ze woont in een andere stad. Geen oplichters, gewoon een gewone transactie tussen familieleden.
De kamer leek te draaien. Liegen. Alles was een leugen. En plotseling viel alles op zijn plaats: de bewondering van de schoonmoeder voor het huis, haar frequente bezoeken, het vreemde gedrag van Dmitri.
Thuis controleerde Valeria de documenten van hun buitenhuis. Dmitri was de enige eigenaar. Ze had zich niet bemoeid toen het huis volgens het absurde plan werd gebouwd. Wrok en trots hadden gewonnen. Nu leek het een vreselijke fout.
In Dmitri’s kast vond ze een map met documenten. Daarin een concept van een schenkingsovereenkomst van het huis van Dmitri Kovrov aan zijn moeder, Antonina Pavlovna Kovrova. Datum — aanstaande donderdag.
— Dus daarom, — fluisterde Valeria. Ze begreep alles. De schoonmoeder had het appartement aan haar dochter gegeven. En nu was Dmitri van plan hun huis aan zijn moeder te schenken, zodat Valeria er bij een scheiding geen aanspraak op kon maken.
Valeria handelde snel. Ze verzamelde alle bonnetjes van bouwmaterialen die ze zelf had gekocht. Vond foto’s waarop ze op de bouw werkte. Benaderde buren voor schriftelijke verklaringen over wie het huis werkelijk had gebouwd.
Toen Dmitri ’s avonds thuiskwam, wachtte Valeria hem met een koffer in de hal.
— Wat gebeurt hier? — Dmitri verstijfde in de deuropening.
— Ik weet alles, Dima, — zei Valeria kalm. — Over het appartement van je moeder. Over de schenkingsovereenkomst. Over jullie plan.
— Welk plan? Ben je gek geworden?
— Nee, Dima. Ik heb alles doorzien. Ik heb een scheiding aangevraagd. En de verdeling van het eigendom. Dit huis is het resultaat van mijn werk, en ik zal ervoor vechten.
Dmitri verbleekte.
— Je zult niets bewijzen! Het huis staat op mijn naam!
— Ik heb bewijs, — knikte Valeria naar de map met documenten. — En getuigen. Veel getuigen.
De rechtszaak duurde drie maanden. Antonina Pavlovna verscheen niet bij de zittingen. Dmitri beweerde dat het huis zijn eigendom was en dat Valeria ‘alleen bij kleine klusjes had geholpen’.
Maar getuigenverklaringen van buren, foto’s en bewaarde bonnetjes deden hun werk. De rechter erkende Valeria’s persoonlijke bijdrage aan de bouw en liet het huis bij haar, met de verplichting Dmitri een vergoeding te betalen van de helft van de aankoopprijs van het perceel.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
