— Daarvoor. Maar we zijn later wel getrouwd.
— Dat maakt niet uit. De schenking staat op uw naam, dus het appartement is uw persoonlijke eigendom. Bij een scheiding wordt dat niet verdeeld. Maar er zijn nuances als er gezamenlijk geld in is geïnvesteerd voor een verbouwing of herinrichting.
Jelena slaakte een opgeluchte zucht. Ze hadden nooit grote renovaties gedaan, alleen wat cosmetisch werk.
— En wat gebeurt er met het gezamenlijke spaargeld?
— Als het op gezamenlijke rekeningen staat, wordt het gehalveerd. Maar als een van de echtgenoten probeert inkomsten te verbergen of geld weg te sluizen, kan de rechter daar rekening mee houden bij de verdeling.
— Dus ik heb het recht om ons gezamenlijke geld naar mijn eigen rekening over te maken?
— Formeel wel, dat is uw recht. Maar het is beter om alle financiële bewegingen officieel vast te leggen. En weet u zeker dat uw man de scheiding gaat aanvragen? Misschien moet u eerst met hem praten?
— Oleg Michajlovitsj, hij heeft al twee jaar een verhouding met een andere vrouw. En hij is van plan ons appartement te verkopen, hij heeft zelfs al een taxatie laten uitvoeren.
— In dat geval moet u snel handelen. Ik kan u vanavond om zes uur ontvangen.
Na het gesprek met de jurist voelde Jelena zich al wat lichter. Maar toch was het niet genoeg.
Igor en Angela dachten dat zij hulpeloos en naïef was — maar zij was van plan het tegendeel te bewijzen.
Jelena herinnerde zich dat Angela werkte bij een marketingbureau dat meerdere grote winkelcentra bediende. Een serieuze functie, imago belangrijk. En de directie zou het vast niet waarderen als een medewerkster betrokken was bij het kapotmaken van een gezin.
De contactgegevens van Angela’s leidinggevende waren snel gevonden.
Jelena stelde een korte maar krachtige e-mail op waarin ze meldde dat hun medewerkster al twee jaar een verhouding had met een getrouwde man en samen met hem plannen maakte voor frauduleuze handelingen met onroerend goed.
De e-mail verstuurde ze nog niet. Ze besloot die als laatste troef achter de hand te houden.
Om zes uur ’s avonds zat de vrouw bij Oleg Michajlovitsj. De ervaren jurist overzag de situatie meteen:
— Jelena, u doet er goed aan niet stil te blijven zitten. Mannen denken vaak dat vrouwen niets begrijpen van juridische zaken.
— Wat raadt u aan?
— Dien morgenochtend, vóórdat hij naar zijn jurist gaat, zelf de scheidingsaanvraag in. Dat geeft u een voordeel: dan bent ú de eiser, niet de verweerder. Dan kunt u de voorwaarden bepalen.
— En het appartement blijft zeker van mij?
— Absoluut. Sterker nog, als we kunnen aantonen dat hij geld heeft verborgen of gemeenschappelijk geld aan een minnares heeft uitgegeven, kan de rechter bij de verdeling in uw voordeel beslissen.
Oleg Michajlovitsj stelde alle benodigde documenten op. Jelena tekende een volmacht voor de behandeling van de zaak.
— En nog een advies, — voegde de jurist toe. — Als u opnames van hun gesprekken hebt, berichten of foto’s, kan dat van pas komen. Russische rechtbanken nemen overspel serieus.
’s Avonds thuis maakte Jelena een plan voor de volgende dag.
’s Ochtends zou ze naar de rechtbank gaan om de scheiding aan te vragen. Daarna naar haar werk, alsof er niets aan de hand was. En dan, wanneer Igor bij zijn jurist zou zitten, zou híj een dagvaarding ontvangen dat de scheiding al was ingezet. Door háár.
Rond elf uur ’s avonds kwam er weer een bericht van Igor:
“Len, alles goed bij jou? Ik ben moe, ga vroeg slapen. Morgen bel ik niet. Vergaderingen de hele dag.”
“Natuurlijk bel je niet,” dacht Jelena. “Je hebt andere plannen.”
Ze typte snel een antwoord:
“Goed, lieverd. Succes met de onderhandelingen. Ik hou van je.”
Het laatste woord kostte haar moeite, maar uiterlijk moest ze de schijn ophouden tot het einde.
Jelena verstuurde het sms’je en zette haar telefoon uit. Ze was van plan goed uit te rusten, want de komende dagen zouden heel zwaar worden.
De volgende ochtend werd ze wakker met een vreemd gevoel van lichtheid.
Voor het eerst in maanden wist ze precies wat ze deed en waarom. Om negen uur diende ze het echtscheidingsverzoek in bij de rechtbank en om elf uur zat ze alweer op haar werk.
Igor bleef twee dagen stil. Waarschijnlijk genoot hij van zijn laatste dagen “zakenreis” met Angela.
Eindelijk kwam het langverwachte telefoontje van haar echtgenoot.
— Lena, dit… dit is vast een misverstand! — stamelde de man verward. — Ik kreeg net een dagvaarding. Er staat dat jij de scheiding hebt aangevraagd.
— Geen misverstand, — antwoordde zij kalm. — De realiteit. Want ik weet alles, Igor.
Haar man probeerde verontwaardigd te klinken:
— Waar heb je het over? Ik ben op zakenreis, in Voronezj!
— In hotel ‘Podmoskovnye Dali’. In een tweepersoonskamer. Met Angela, mijn ex-vriendin. Was dat wat je wilde zeggen?
— Lena, luister…
— Nee, jíj luistert. Het appartement blijft van mij. Waag het niet ervan te dromen! Het geld van de gezamenlijke rekening heb ik al overgemaakt naar de mijne. En die gouden oorbellen heb ik ook meegenomen. Waren van jullie, nu zijn ze van ons!
— Heb je me gevolgd of zo?
— Welnee! Jij was zo dom dat ik niets eens iets hoefde te doen. Toen we drie dagen geleden met elkaar spraken, vergat je op te hangen. Ik heb alles gehoord. Een prettig toeval!
In de lijn klonk een vrouwenstem. Angela zei geïrriteerd iets op de achtergrond.
— Ja, Igor, zeg tegen je vriendin dat ik een e-mail heb gestuurd naar haar bureau. Met de details van jullie relatie. We zullen zien hoe de directie aankijkt tegen een medewerkster die gezinnen vernietigt.
— Daar had je geen recht toe!
— En jij had het recht om mij twee jaar lang te belazeren? Om achter mijn rug de scheiding en de verkoop van míjn appartement te plannen?
Igors stem werd klagerig:
— Lena, we kunnen alles bespreken. Ik zal het uitleggen…
— Leg het uit aan de rechter. Oleg Michajlovitsj vertegenwoordigt mijn belangen. Want ik wil jou niet meer zien!
De vrouw hing op en zette haar telefoon uit.
Die avond kwam collega Marina zoals gewoonlijk even langs uit de naastgelegen afdeling:
— Lena, je bent vandaag zo… gelukkig of zo. Wat is er gebeurd?
— Ik ga scheiden!
— Mijn god! En dat zeg je zo rustig?
— Weet je, zodra je de juiste beslissing neemt, wordt het ineens makkelijker om adem te halen.
Een week later kwam het antwoord van het reclamebureau. Angela had een officiële berisping gekregen en haar kwartaalbonus werd ingetrokken. En nog een maand later nam ze ontslag. Blijkbaar was de sfeer op de werkvloer ongezond geworden nadat iedereen de waarheid had gehoord.
Igor probeerde via bekenden over te brengen dat hij openstond voor een regeling. Maar Jelena bleef onverbiddelijk.
De scheiding verliep snel. Er viel niets te discussiëren. Het appartement, juridisch op haar naam gesteld, bleef bij haar. Het gezamenlijke spaargeld werd gehalveerd, maar omdat Igor de herkomst van zijn recente grote uitgaven niet kon verklaren, viel zijn deel symbolisch uit.
En Jelena voelde voor het eerst in jaren dat haar leven weer aan háár toebehoorde. En dat gerechtigheid soms toch zegeviert — vooral als je haar een handje helpt.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
