Toen Timur na zijn werk thuiskwam, stonden Victoria en Ivan al in de woonkamer op hem te wachten. Angst en onzekerheid waren duidelijk af te lezen van hun gezichten. Naast hen stonden zes stevige mannen in pakken van Timur’s beveiligingsdienst, die elke beweging van de ‘gasten’ nauwlettend in de gaten hielden.
— Eén ding kan ik niet begrijpen… — keek Timur met minachting naar zijn bijna ex-vrouw. — Jij had alles: geld, huis, reizen, cadeaus, hulp voor je moeder… Waarom moest je het dan zo stom verpesten? Was ik soms een slechte echtgenoot?
Hij vermoedde dat Victoria de afgelopen zes maanden iemand anders had, maar had nooit kunnen bedenken dat het zijn beste vriend zou zijn.
— En jij, Vanja… We waren vrienden sinds onze jeugd. Hoe vaak heb ik je al geholpen met geld en connecties? Dit had ik niet van jou verwacht. Jaloezie? Kun je niet accepteren dat ik honderd keer rijker ben dan jij? — Timur schudde zijn hoofd en keek teleurgesteld naar Ivan.
Victoria wilde iets zeggen, maar Timur gebood haar met een handgebaar te zwijgen.
— Dit is geen dialoog. Dit is mijn laatste woord. En weet je wat? Ik ben helemaal niet verdrietig over hoe het is gelopen. Want jij, Ivan… Jij hebt mijn geliefde vrouw niet van me afgenomen. — Timur pauzeerde en keek zijn voormalige vriend aan.
— Een geliefde vrouw kun je niet afpakken. Ze zou nooit iemand zo dicht bij zich hebben toegelaten. Jij, Vanja, hebt mij een probleem afgenomen. Een heel duur probleem. En nu moet jij ermee leven. — Timur lachte, en zijn lach klonk als een slag.
Op dat moment rolde de huishoudster vijf grote koffers binnen. Ze keek ongemakkelijk naar Victoria en haastte zich weg.
— Ik zeg het meteen: jullie krijgen geen miljoenen. Wat jij hebt verkocht, Vika, mag je houden. Dat is alles wat je krijgt na jaren samenwonen. Leef zoals je wilt. Mijn mensen brengen jullie naar de stad. — Timur verliet de kamer en zag Victoria en Ivan nooit meer terug.
Zonder ook maar een cent bij de scheiding te krijgen, liet Victoria Ivan direct vallen. Ze verkocht een deel van het appartement van haar moeder, dat volledig door Timur was betaald, en keerde terug naar haar geboortestad Saransk. Wat er daarna met haar gebeurde, weet niemand.
Ivan verloor alles en begon ongeremd te drinken. In plaats van zich te ontwikkelen koos hij voor zelfvernietiging en raakte al snel aan de drank verslaafd.
Timur bleef lange tijd alleen. Hij richtte zich op zijn bedrijf, dat nog succesvoller werd. Een jaar later werd hij verliefd op zijn assistente. Maar trouwen stond nog niet op de planning. Volgens geruchten was Timur gelukkig met een vrouw die hem kon steunen, inspireren en waarderen.
Men zegt dat degenen die verraad hebben meegemaakt, wijzer worden. En dat ontrouw altijd een bewuste keuze is. Niemand kleedt zich tenslotte per ongeluk uit.
Of dat waar is of niet, moet iedereen zelf beslissen. Maar één ding is zeker: de grote zon schijnt voor iedereen even fel — voor de getrouwen en de ontrouwigen.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
