Toen hij sprak, was zijn stem onherkenbaar. Laag, verstikt, alsof hij zich door een laag vuil heen wrong.
— Jij… wat heb jij gedaan? Je hebt me voor Vadik te schande gemaakt. Mij!
Hij deed een stap naar haar toe, en Lida week niet terug. Ze keek hem alleen maar aan, en haar kalmte, haar absolute ondoordringbaarheid leek hem nog meer te razen dan haar daad zelf. Hij stopte op een meter afstand, zijn hele lichaam trilde.
— Denk je dat je gewonnen hebt, hè? Denk je dat je hier de baas bent omdat dit jouw hok is? — hij liet zijn waanzinnige blik door de kamer glijden. — Ik veracht dit allemaal! Jouw goedkope dromen! Jouw planken, jouw behang, jouw verdomde gezelligheid! Ik heb drie jaar in deze varkensstal gewoond, jouw kooklucht opgesnoven en gedaan alsof het me niet stoorde! Gedaan alsof jij een vrouw was en niet een rekenmachine met ambities!
Hij was de controle kwijt. Alle zekeringen waren doorgeslagen. Wat hij kennelijk jaren had opgekropt, gutste naar buiten — een vuile, troebele stroom minachting.
— Ik had die auto nodig om hier weg te komen! Om tenminste een paar uur per dag jouw zuur gezicht en deze afgeleefde hel niet te hoeven zien! En jij klampt je vast aan je centjes alsof het je enige prestatie is! Maar dat is geen prestatie, dat is een vonnis! Een vonnis over jouw waardeloze leven, waarin niets is behalve werk en deze stoffige doos!
Lida zweeg. Ze luisterde, maar de woorden raakten haar niet meer. Ze gleden langs haar heen. Ze keek naar hem zoals je naar een vreemde, onaangename man kijkt die om onduidelijke reden in je appartement staat te schreeuwen.
In haar bewustzijn klikte iets definitief op zijn plaats. Er was geen gekwetstheid meer, geen pijn. Alleen een koude, heldere zekerheid dat het voorbij was. Dat deze man uit haar leven moest verdwijnen. Nu.
— Denk je dat ik jou hier laat bepalen wat er gebeurt? — gilde hij, toen hij zag dat zijn woorden geen effect hadden. Hij stak zijn vinger naar haar uit. — Hou je mond en waag het niet om in mijn appartement de baas te spelen! Ik ben hier de man! En ik zal bepalen hoe wij leven! Ik maak van jouw leven, jouw renovatie, alles zo’n nachtmerrie dat je me dat geld zelf zult brengen en smeken dat ik het aanneem!
En op dat moment begon Lida te handelen.
Zwijgend draaide ze zich om en liep naar de gang. Anton zweeg even, overrompeld. Ze liep naar de ingebouwde kast waar het gereedschap lag en opende de deur. Ze rommelde in een lade die naar machineolie en oud ijzer rook, en haar vingers vonden het zware, goed in de hand liggende handvat van een hamer. Ze woog hem in haar hand. Een goed, degelijk stuk gereedschap.
Ze kwam terug in de kamer. Anton keek haar met grote ogen aan, niet begrijpend. Zijn tirade stokte.
— Ben je gek geworden? — bracht hij hees uit toen ze bij de salontafel kwam.
Lida antwoordde niet. Ze legde de hamer op tafel. Vervolgens pakte ze het monster van “Arctische Eik”, dat daar nog altijd lag — het symbool van haar droom, ontwijd door zijn vuile schoen. Ze legde het midden op de tafel.
Daarna pakte ze zijn telefoon — de bron van zijn vernedering, zijn verbinding met de wereld waar hij “een toffe vent” was en geen kostganger. Voorzichtig legde ze hem, met het scherm naar boven, op het lichte oppervlak van het laminaat. Een zwarte, glanzende rechthoek op de bleke plank. Als een offer op een altaar.
Ze hief de hamer op. Anton maakte een aanzet om naar voren te springen, maar verstijfde halverwege toen hij haar dode, lege ogen zag. Hij begreep het.
De slag was niet hard, maar precies en zwaar. Zonder zwaai. Gewoon een korte, felle beweging van de pols naar beneden. Er klonk een droge, misselijkmakende knak. Geen kling van brekend glas, maar het kraken van iets ingewikkelds dat van binnenuit brak. Een web van barsten schoot onmiddellijk over het scherm. Microscopische splinters sprongen onder de hamer vandaan.
Lida legde de hamer neer en keek hem recht in de ogen. In die blik lag geen woede en geen triomf. Alleen vermoeidheid en definitieve vastberadenheid.
— Nu kun je beginnen met verdienen. Voor een telefoon, en voor een auto. Maar niet hier…
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
