— Hij leeft! Snel, help me!
De man werd op een brancard gelegd en naar het ziekenhuis gebracht. Jack en Cola bleven bij de deur wachten.
De politieagent draaide zich om:
— Blijf hier wachten. Ik ben zo terug.
Enkele minuten later kwam hij terug met twee bakjes eten.
— Luister, — zei hij — je hebt natuurlijk de wet overtreden… maar je hebt een mens gered. En jouw kat is een echte vent. Eet maar. We bellen jullie vrouw.
Een half uur later kwam de vrouw aanrennen. Twee weken lang bleef ze niet van haar man wijken. En Cola en Jack leefden bij de ingang, sliepen in politiewagens en werden verzorgd door de patrouilles. Elke medewerker behandelde hen met respect.
— Echte helden, — zeiden ze.
Cola keek schuin naar Jack toen hij dat hoorde. Jack keek verlegen weg.
De man genas. Nu gaan ze weer samen naar het park. Eerst speelt Cola, en Jack kijkt toe. Daarna andersom. Jack ligt niet meer lui te zijn. Hij rent en geniet van het leven.
En voor ze naar buiten gaan zegt de vrouw, zoals altijd:
— Ik reken op jullie. Begrijp je?
En de hond en de kat knikken vol vertrouwen.
Dat is het hele verhaal. Een verhaal over trouw. Over degenen die voor ons niet zomaar vrienden zijn. Maar ons leven. Helemaal en volledig.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
