Een man die op weg naar huis was, kon niet zomaar voorbijlopen. Hij tilde ze op en ging, zijn opwinding onderdrukkend, naar zijn appartement waar zijn verbaasde vrouw hem opwachtte. Zij opende zwijgend haar ogen groot, kijkend naar haar man met twee natte bolletjes.
— Kijk eens wie ik onder het bankje vond. Iemand had ze daar gedumpt. Ik kon ze toch niet daar laten liggen, — zei hij.
De vrouw glimlachte licht en knikte:
— Nou, als je ze al meegebracht hebt — breng ze dan maar naar binnen.
Zo vestigde zich in hun huis een bijzonder duo: de grote, kalme hond Jack en zijn tegenpool — het beweeglijke, rusteloze kitten Cola.
Jack groeide als kool. Hij werd een krachtige, sterke hond, maar het leek alsof universele luiheid al van jongs af aan in hem was neergestreken. Hij haatte wandelingen en vooral uitstapjes buiten de stad. Het woord ‘buitenhuis’ maakte hem compleet machteloos. En dan kwam Cola te hulp.
Buiten deed Jack zijn behoefte, ging op zijn rug liggen, stak zijn poten omhoog en begon een hartverscheurend gehuil. Zo tragisch dat voorbijgangers een knoop in hun maag kregen — wie zijn aard niet kende, zou denken dat de eigenaar het arme dier kwelde.
De man zuchtte, tilde de luie hond op en droeg hem naar de auto. Cola liep er vrolijk naast. Eenmaal in het stadspark rende Jack niet mee met de rest, maar ging op een bankje naast zijn baasje liggen, tong uit zijn mond, alsof hij moe was.
— Lig stil, luiaard, — bromde de man terwijl hij zijn enige pijp van de dag opstak, toegestaan door zijn vrouw.
Ondertussen rende niet Jack met de andere honden mee, maar Cola. De kat bleek ongelooflijk sociaal en vrijgevochten. Hij raakte bevriend met alle honden in de buurt — zelfs met een stoere boxer.
— Hoe doet hij dat toch? — vroegen de eigenaren zich verbaasd af terwijl ze keken hoe het kitten met de honden over het grasveld rende.
Misschien was het geheim simpel: Cola rook naar een hond, gedroeg zich als een hond en kende geen angst. Hij was brutaal, stoutmoedig en onafhankelijk. Sommige honden waren bang voor hem, anderen accepteerden hem als een van hen.
En de mensen maakte het niets uit met wie hun huisdieren hun tijd doorbrachten, als ze maar plezier hadden en de baasjes rustig met elkaar konden praten.
Jack keek al dat alles vanaf zijn bankje toe, half gesloten ogen van genot. Wat is er nu fijner dan te ontspannen naast je geliefde mens?
Maar op een avond liep alles anders. Cola, hijgend na het spelen, liep naar het bankje en wilde, zoals altijd, een grapje maken.
— Nou, hoe was je dag? Heb je goed geslapen? — vroeg hij plagerig.
Maar zijn blik viel op de man. Hij zat scheef, met gesloten ogen en een pijp in zijn hand.
— Hé! Wat is er met hem?! — schreeuwde Cola. — Jij luie zielige! Waarom zit je daar? Zie je niet dat het slecht gaat met onze mens?!
Jack sprong op, duwde met zijn neus de man aan en die viel langzaam op zijn zij, zachtjes kreunend.
— Hoe kon je dat niet merken?! — siste Cola. — Te laat! Wat moeten we doen?! Wat moeten we doen?! — zijn stem werd steeds luider.
— Rustig, — zei Jack plotseling. — Ik ga hulp halen. Jij blijft bij hem. Laat hem niet sterven. Schreeuw als er iemand komt. Ik ren naar het ziekenhuis.
Hij sprong op en rende door het lege, donkere park. Cola bleef bij de man liggen, luisterde naar zijn ademhaling en voelde het hart nauwelijks nog kloppen.
De kat drukte zijn kop tegen het gezicht van degene die hem ooit had gered en begon iets te fluisteren in zijn kattentaal. Hij smeekte, smeekte om niet te gaan…
Ondertussen stormde Jack de spoedeisende hulp binnen en begon woest te blaffen. Artsen, beveiliging en zelfs de politie probeerden hem weg te jagen — tevergeefs.
De hond begreep dat hij niet gehoord werd. Toen sprong hij op een agent af, gooide hem om, maakte behendig de holster los en pakte het pistool.
‘Zwaar…’ ging er door zijn hoofd, maar hij stopte niet. Met het wapen tussen zijn tanden rende hij naar buiten. Achter hem sirenes, geschreeuw en auto’s.
Toen de stoet bij het bankje kwam waar alles begon, legde Jack voorzichtig het pistool naast de man neer.
Een agent, buiten adem, liep naar hem toe, pakte het wapen en voelde de pols.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
