Het papieren vliegtuigje van mijn kleinzoon onthulde het geheim van mijn schoondochter, waardoor ik verboden werd om hem te zien
De papieren vliegtuig, zorgvuldig gevouwen door de kleine handjes van Timmy, fladderde naar beneden en landde in mijn handen, de hoeken waren licht gebogen maar het bleef intact. Ik kon niet geloven wat ik zag toen ik voorzichtig het briefje binnenin opende. Het handschrift was onmiskenbaar Timmy’s, zijn zoete, kinderlijke schrijfwijze, maar de boodschap deed me bevriezen.
“Grandma, sorry. Ik mis je zo. Ze houden me opzettelijk van je weg. Ik ben bang. Alsjeblieft, geef niet op. Ik hou van je!”
Ik stond bevroren van shock, starrend naar het briefje. Wat gebeurde hier? Waarom deden mijn zoon en schoondochter dit? En waarom probeerde Timmy, op zo’n jonge leeftijd, op een geheime manier contact met mij te maken? Mijn hoofd was gevuld met vragen, maar mijn hart brak voor het kleine jongetje dat vastzat in deze situatie.
Voordat ik zelfs maar de tijd had om alles te verwerken, hoorde ik een geluid van de deur. Ik veegde snel de tranen weg die begonnen te stromen. Ik wilde niet dat ze me zo zagen – gebroken, kwetsbaar, op zoek naar antwoorden. Maar wat kon ik doen? Ik kon niet zomaar weggaan. Ik moest mijn kleinzoon zien. Ik moest weten waarom ze me van hem weghielden.
Ik vouwde het briefje voorzichtig en stopte het in mijn zak, vastbesloten de waarheid te ontdekken. Ik wist dat ik niet zomaar weer naar hun deur kon gaan, dat zou de situatie alleen maar erger maken. Maar ik kon niet opgeven. Voor Timmy zou ik niet opgeven. De liefde die ik voor hem voelde was te sterk om te verdwijnen.
Mijn handen trilden, maar ik beloofde mezelf dat ik een manier zou vinden om mijn kleinzoon weer te zien. Wat het ook kostte, ik zou de waarheid achterhalen.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
