— Het kan me niets schelen wat u niet bevalt, Svetlana Andrejevna! Als u het niet goed vindt hoe ik eruitzie, is dat úw probleem! Mij en uw zoon stoort het absoluut niet, dus houdt u alstublieft op mij voortdurend opmerkingen te maken!

Anton bleef midden in de woonkamer staan, naast zijn moeder. Zij had gewonnen. Ze had haar recht om de hoofdrol in het leven van haar zoon op te eisen, afgedwongen. Maar nu stonden ze samen te midden van de ruïnes van zijn familie, in het appartement waar de lucht koud en ijl was, als in een crypte. En beiden begrepen dat het zinloos was elkaar te troosten. Ze hadden niets gewonnen. Ze hadden alles verloren…

Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !