— Geen grillen, — wierp Igor tegen. — Mama heeft echte problemen.
— Jouw moeder heeft altijd problemen, — zei Anna vermoeid. — En die lossen jullie altijd op mijn kosten.
Ze stond op van tafel en begon de documenten in een map te stoppen. Haar bewegingen waren kalm en vastberaden.
— Wat doe je? — vroeg Igor.
— Ik verzamel de documenten, — antwoordde Anna. — Morgen ga ik naar een jurist. Ik ga uitzoeken hoe ik het hypotheekcontract kan ontbinden en jou kan aanklagen voor fraude.
— Fraude? — schrok Igor. — Anja, ik wilde je toch niet bedriegen…
— Maar je hébt me bedrogen, — stelde Anna vast. — Je hebt maandenlang gelogen over waar het geld naartoe ging. In het geheim een hypotheek afgesloten op mijn eigendom. Hoe noem je dat dan?
— Igor zweeg, zich bewust van de omvang van wat hij had aangericht.
— Jij hebt mijn appartement verkwist aan de grillen van je moeder? Dan slaap je maar bij haar in het portiek! — schreeuwde Anna terwijl ze de documenten bijeenraapte.
Igor stond onthutst, beseffend dat zijn vrouw niet schreeuwde uit emotie — ze sprak een weloverwogen vonnis uit. In Anna’s stem klonk geen hysterie, maar kille vastberadenheid.
— Anja, laten we alles bespreken, — probeerde de man te smeken. — We kunnen toch een uitweg vinden…
— Er ís een uitweg, — stemde Anna toe. — Jij brengt anderhalf miljoen terug en bevrijdt mijn appartement van de hypotheek. Of er komt een scheiding en een rechtszaak.
— Waar moet ik anderhalf miljoen vandaan halen? — stamelde Igor.
— Dat weet ik niet, — haalde Anna haar schouders op. — Vraag het maar aan je mammie, voor wie je dit allemaal hebt gedaan.
De vrouw liep de slaapkamer in en haalde een koffer uit de kast. Ze begon zijn spullen in te pakken, terwijl ze nadacht over haar volgende stappen.
— Wat doe je? — vroeg Igor, die in de deuropening verscheen.
— Ik pak je spullen in, — antwoordde Anna kalm. — En morgen ga ik alles uitzoeken wat jij hebt aangericht. Ik heb tijd nodig om over ons huwelijk na te denken, in mijn eentje.
— Anja, doe dit niet, — smeekte de man. — We kunnen alles nog goedmaken…
— Goedmaken? — Anna draaide zich naar hem om. — Igor, je hebt mijn vertrouwen geschonden. Mijn eigendom in onderpand gegeven zonder toestemming. Het geld uitgegeven aan jouw familie zonder rekening te houden met mijn plannen en dromen.
— Ik dacht niet dat je het zo pijnlijk zou opnemen, — verdedigde Igor zich.
— Pijnlijk? — Anna keek hem verbaasd aan. — Igor, je hebt mijn toekomst gestolen. Ik wilde inkomsten uit verhuur, spaarde voor renovatie. En jij hebt alles verwoest zodat je moeder zorgeloos kon leven.
De man zweeg, beseffend dat ze gelijk had.
— Weet je wat het ergste is? — vervolgde Anna. — Je hebt niet eens geprobeerd met mij te overleggen. Je besloot gewoon dat de problemen van jouw familie belangrijker waren dan mijn plannen.
— Ik was bang dat je niet zou instemmen, — gaf Igor toe.
— Natuurlijk had ik niet ingestemd, — bevestigde Anna. — Want het is waanzin om een appartement te verpanden voor de schulden van je moeder.
Anna gooide spullen in de koffer. Igor probeerde haar tegen te houden, maar ze was onvermurwbaar.
— Anja, wacht, — smeekte de man. — Laten we morgen rustig alles bespreken.
— Er valt niets te bespreken, ga weg, — antwoordde Anna. — Jij hebt je keuze gemaakt. Je koos je moeder boven je vrouw. Nu leef je maar met de gevolgen.
— Ik koos voor familie, — wierp Igor tegen.
— Je koos voor je eigen familie, — verbeterde Anna hem. — Blijkbaar hoor ik daar niet bij.
Igor pakte de koffer en vertrok.
De volgende dag ging Anna inderdaad naar een advocaat. De specialist bestudeerde de documenten zorgvuldig en gaf een teleurstellend oordeel.
— Formeel is de hypotheek correct opgesteld, — legde de advocaat uit. — Igor had als echtgenoot het recht de papieren te ondertekenen mits hij een volmacht had. Maar dit kan worden aangevochten in de rechtbank.
— Hoe groot is de kans op succes? — vroeg Anna.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
