– Liefste, helaas moeten we het diner in het restaurant afzeggen, zei Ivan bedroefd, met een verontschuldigende blik naar zijn vrouw.
– Waarom? vroeg Kira teleurgesteld. – Zaterdag is onze trouwdag. We hebben zo lang uitgekeken naar deze dag. Wat is er nu weer gebeurd?
– Ik weet hoe bedroefd je bent. Geloof me, het is ook moeilijk voor mij, maar mijn baas heeft me opnieuw gevraagd om in het weekend te werken. Ik kon geen nee zeggen. Ik reken immers op een promotie. Als ik had geweigerd, kon ik de kans op een managementpositie wel vergeten. Er is een belangrijk project gaande en het hele team werkt in deze modus. Ik beloof dat we het goed zullen maken. Wees niet verdrietig.
Ivan boog zich voorover om Kira te omhelzen, en op dat moment voelde de vrouw de vage geur van een vrouwelijk parfum. Deze geur was haar bekend – ze had hem eerder geroken op de overhemden van haar man. Kira knikte zwijgend, zonder tegenspraak, hoewel ze precies wist dat haar man haar openlijk voorloog.
Ze wist heel goed wat Ivan met “werk” bedoelde. Er was geen sprake van het weekend op kantoor doorbrengen – er speelde iets heel anders in zijn hoofd. Het verraad van haar geliefde man snoerde haar pijnlijk de keel. Er bleef geen twijfel meer over: Ivan had iemand. Een andere vrouw, met wie hij liever tijd doorbracht dan met zijn gezin.
Kira’s ogen vulden zich met tranen. Met al haar kracht probeerde ze ze tegen te houden, om niet te huilen voor Ivan en haar schijnbare kalmte te bewaren. Ze was vijf jaar geleden met Ivan getrouwd, uit diepe liefde. Toen geloofde ze dat ze haar wederhelft had gevonden, haar zielsverwant, met wie ze haar leven zou delen. Maar Ivans verraad brak al haar hoop en dromen in stukken.
Enkele weken eerder begon Kira voor het eerst te vermoeden dat haar man vreemdging. De laatste tijd kwam hij steeds later thuis, en in het weekend verdween hij vaak, altijd met het excuus dat hij moest werken omdat de baas nooit tevreden was.
Op een keer, terwijl ze de was deed, vond Kira een lange, lichte haar op Ivans overhemd. Ze probeerde zichzelf ervan te overtuigen dat het vast toeval was – er werken immers veel vrouwen op de werkplek van haar man. Maar het vermoeden had zich al in haar genesteld.
Een paar dagen later merkte ze dat Ivan na een nieuwe “werkcrisis” in ander ondergoed thuiskwam. Kira wist zeker dat hij zich onderweg had omgekleed. Maar waar en waarom? De antwoorden waren duidelijk en veroorzaakten bijna ondraaglijke pijn. Ivan had een minnares.
Kira’s hart kromp ineen bij de erkenning dat het huwelijk, dat ze sterk en gelukkig achtte, slechts een illusie was.
Met de hulp van een goede vriendin kwam Kira erachter wie de minnares van haar man was. Het bleek dat Ivan haar bedroog met een collega, de vrouw van de adjunct-directeur van het bedrijf. De ontdekking schokte haar. Lange tijd kwelde ze zichzelf met de vraag: waar had ze het fout gedaan? Wat had ze verkeerd gedaan? Maar ze vond geen antwoorden. Het was een verschrikkelijk gevoel om te weten dat Ivan iemand had, en tegelijkertijd te doen alsof alles in orde was…
Kira zat thuis met haar zes maanden oude dochtertje in haar armen. Vóór haar zwangerschapsverlof werkte ze als kleuterjuf in een crèche, voor een zeer laag salaris. Ze had geen eigen appartement, noch familie die haar in moeilijke tijden kon steunen. Ze probeerde zich voor te stellen hoe ze een scène zou maken en haar man zou verlaten. Maar al snel realiseerde ze zich dat ze in een uitzichtloze situatie terecht zou komen.
Ze zou alleen achterblijven met een baby, zonder dak boven haar hoofd en zonder fatsoenlijk inkomen. Een appartement huren en leven van kinderbijslag zou onmogelijk zijn. Kira wist dit precies. Daarom besloot ze haar emoties niet de vrije loop te laten, maar haar stappen zorgvuldig te plannen. Een scheiding zou haar problemen immers niet oplossen – ze zou ze alleen maar verergeren.
Zonder Ivans medeweten begon Kira geld opzij te zetten. Het was een oude gewoonte van haar om 10% van elk ontvangen geldbedrag direct naar een spaarrekening over te maken. Ze bespaarde op alles, gaf veel dingen op. In een paar jaar tijd slaagde ze erin een behoorlijk bedrag te verzamelen, maar zelfs dat zou niet genoeg zijn geweest om rustig met haar kind te leven. Kira dacht na over hoe ze met zo min mogelijk verlies uit deze situatie kon komen.
En plotseling ging er een lichtje branden. Waarom zou ze haar man niet straffen voor zijn verraad? Waarom zou ze hem niet een lesje leren dat hij nooit zou vergeten? Kira deelde haar gedachten met haar vriendin. Die keek haar geschokt aan en zei:
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
