En volgens uw theorie, beste Raisa Michajlovna, zou uw dochter onmiddellijk één van die ringen moeten afdoen en aan Marina geven: zij heeft namelijk geen enkele!
En dan, misschien, zou ik overwegen om onze oude auto tot jullie beschikking te stellen!
Aan tafel werd het stil. Maar de vrouw van vader wilde niet toegeven. Net zomin als dat ze bereid was de diamanten ringen van haar dochter – er waren er twee – te delen, die toch “met zware arbeid” waren verworven.
– Goed! Willen jullie de auto niet aan ons geven, geef hem dan aan je vader! – stelde ze voor.
– En waarom zou ik dat willen? – verbaasde zich de tot dan toe zwijgende Vladimir Semjonovitsj. – Ik red me prima met het openbaar vervoer. En als het nodig is – bel ik een taxi: ik heb voorlopig nog genoeg geld!
– Wat voor geld dan! – barstte Raisa uit.
Iedereen keek verbaasd rond: vaders militaire pensioen plus zijn leraarsloon samen vormden een nette som.
– Dan ga ik scheiden! – schreeuwde de mooie maar woedende vrouw, die in een marktvrouw veranderde.
– Hoe bedoel je, scheiden? – verbaasde Vladimir Semjonovitsj zich. – Ik snap het niet!
– Wat valt er niet te snappen: óf scheiden óf jullie geven ons die auto!
Vader zweeg even en zei toen rustig:
– Dan natuurlijk scheiden.
Raisa Michajlovna had dit totaal niet verwacht. Goede inkomsten kwijtraken door eigen domheid paste niet in haar plannen: de hypotheek moest immers nog lang worden afbetaald!
En bovendien at ze de laatste tijd veel lekkerder: haar parttime salaris was maar mager.
– Ik ga scheiden! – herhaalde ze, al minder zeker.
– Dat begrijp ik, Ráya, – zei haar man vermoeid. – Ik ga akkoord!
– En ik zal de bezittingen verdelen!
– Verdeel maar – dat is tenslotte je favoriete bezigheid! Alleen, wat denk je precies te verdelen? We hebben samen niets opgebouwd. Hooguit de auto die Roma pas heeft gekocht!
Op dat moment kon de vriendin van Marina haar lach niet meer inhouden: en al snel lachten alle aanwezigen, behalve Raisa’s dochter en schoonzoon.
En Marina zei:
– Nou, mama en zus, ik zie dat jullie gegeten hebben. Alle vragen zijn besproken:
dus we houden jullie niet langer op! Jullie moeten opschieten als je nog papieren wilt indienen: de rechtbank sluit binnenkort.
Raisa zweeg, terwijl ze de informatie verwerkte. Toen knikte ze naar Irina en haar man, en ze stonden allemaal zwijgend op en gingen weg.
– Zie je nu hoe het allemaal is gelopen? – zei Vladimir Semjonovitsj droevig, duidelijk beschaamd voor zijn vrouw, die geen prinses bleek te zijn maar een wrattige pad. – En ik was zelf al van plan om te scheiden.
Maar ik stelde het steeds uit: eerst moest ik aan mezelf toegeven dat ik een stommiteit had begaan, en dat is het moeilijkste.
– Pap, maar het is nog niet te laat! – zei Marina. – Jij bent geweldig! En je vriendin is zelf schuld: ze moet niet zo gretig zijn op wat jou toebehoort!
– Precies! – steunden de vrienden en de schoonzoon.
En toen stond Vladimir Semjonovitsj, een beetje somberder – maar wat wil je – en toch nog altijd dapper, op en bracht een toost uit:
– Nou, laten we drinken opdat er op onze wegen geen domme vrouwen op verkeerde plaatsen mogen verschijnen!
En Roma voegde eraan toe:
– Die dan later alleen nog maar bij zichzelf kunnen klagen!
En hij hief zijn glas naar zijn schoonvader.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
