— En jullie, twee walgelijke kikkers, eruit hier, als je niet de pasta uit je haar wilt vissen! — de schoondochter kieperde een bord met hete pasta over het hoofd van haar schoonmoeder.

– Je hebt gelijk, – ging de schoonmoeder verder. – Ik vertelde eigenlijk over mezelf. Ik kom inderdaad uit een dorp, mijn ouders waren eenvoudige mensen. En ik was mijn hele leven bang dat iemand dat zou ontdekken. Dus deed ik alsof ik uit Moskou kwam, verzon van alles. En gisteravond… gisteravond… jij bent zo succesvol, goed opgevoed, met smaak… Ik zag in jou wat ik zelf nooit geweest ben. Opgeleid, uit een goede familie. En ik werd jaloers. Toen kwam alles eruit.

Anna zweeg. De woede was nog niet helemaal weg, maar haar hart begon al te ontdooien.

– Ik weet dat ik fout zat, – zei Valentina Petrovna. – En ik begrijp dat jij het recht had mij van repliek te dienen. Al was het… op die manier.

Anna kon haar lach niet inhouden:

– De spaghetti paste trouwens wel goed bij uw kapsel.

De schoonmoeder glimlachte ook:
– Tamara belde later nog. Ze zei dat ik kreeg wat ik verdiende. En Ljoedmila voegde eraan toe dat mijn schoondochter karakter heeft. “Een juiste meid,” zei ze.

– Valentina Petrovna, – zei Anna, – laten we opnieuw beginnen. Maar op één voorwaarde: niemand kleineert de ander. En het huishouden doen we samen.

– Akkoord, – knikte de schoonmoeder. – En… misschien wil je me leren hoe je een echte bolognese maakt? Mijn makaronny po-flotski halen het niet bij die van jou.

– Met plezier, – antwoordde Anna. – Maar volgende keer wees alsjeblieft voorzichtiger met woorden. Uit een bord eten is toch makkelijker dan uit een decolleté.

Valentina Petrovna lachte – voor het eerst in lange tijd oprecht en warm.

– Beloofd. Al moet ik toegeven: ik heb slecht geslapen, ik bleef maar dromen dat ik de saus uit mijn haar probeerde te wassen.

Vanaf die dag heerste er een andere sfeer in huis. Valentina Petrovna hield op zich als een koningin te gedragen, en Anna stopte met de rol van onderdanige Assepoester. Ze kookten samen, ruimden samen op. En de schoonmoeder bleek een aangename gesprekspartner te zijn, zolang ze niet deed alsof ze een geboren Moskouse dame was.

En het recept voor de echte bolognese werd een familie-erfstuk, al maakte Valentina Petrovna er telkens een grap van wanneer Anna het kookte:

– Alleen wel in een bord serveren, alsjeblieft. Niet op mijn hoofd.