– En je mammie, – ging de losgeslagen schoonmoeder door, – heeft zeker haar laatste koe verkocht om haar dochter naar de hoofdstad te sturen. Zodat ze daar niet per ongeluk zwanger zou raken van een of andere dronken tractorbestuurder op een hooizolder!
Ljoedmila en Tamara giechelden. Hun dikke flanken schudden vies mee van het lachen.
– Valentina Petrovna, – zei Anna zacht, – u heeft ongelijk.
– O ja, ongelijk? – snauwde de schoonmoeder. – Ik zag meteen uit wat voor nest jij komt! Je handen verraden het – je bent niet gewend te werken. Ongelooflijk dat jullie daar niet allemaal in de modder zijn doodgegaan. Je moeder hield vast ook wel van een avontuurtje.
Valentina Petrovna boog zich voorover, plantte haar decolleté tegen de tafelrand en knipoogde naar haar vriendinnen, alsof ze op iets doelde.
Op dat moment knapte er iets in Anna. Haar moeder, Nadezjda Ivanovna, had haar hele leven op school gewerkt, kinderen lesgegeven en hen geholpen naar de universiteit te gaan. Ze was een wijze, goede vrouw, die haar dochter in liefde en respect voor mensen had opgevoed. En nu moest Anna horen hoe een dronken schoonmoeder haar door het slijk haalde…
Anna stond langzaam op van tafel. Voor haar stond een bord met spaghetti bolognese – diezelfde “makaronny po-flotski” die ze met zoveel zorg had bereid.
– Valentina Petrovna, – zei ze kalm, – u spreekt nu niet over mijn familie. U vertelt over uw eigen leven, nietwaar? Maar mijn moeder beledigen zal ik u niet toestaan.
En nog voordat iemand iets kon zeggen, tilde Anna het bord op en kieperde de inhoud recht over het hoofd van haar schoonmoeder.
De spaghetti bolognese verspreidden zich met een smerig gesmak door het hoge kapsel van Valentina Petrovna, gleden langs haar gezicht, bleven hangen in de parelsnoer en gleden naar beneden in het decolleté van haar jurk. Stukjes vlees en tomaten versierden de blauwe stof, terwijl de saus zich in vette vlekken uitspreidde.
Ljoedmila en Tamara gilden, en barstten toen uit in hysterisch gelach. Ze lachten luid, hun dikke buiken wiebelden als pudding.
– En jullie, twee walgelijke kikkers, eruit hier, als jullie ook geen pasta uit jullie haar willen vissen! – riep Anna, terwijl ze zich naar de vriendinnen van haar schoonmoeder omdraaide.
De lach verstomde onmiddellijk. Ljoedmila en Tamara grepen hun tassen en renden naar de deur, zonder de jarige zelfs maar gedag te zeggen…
Valentina Petrovna zat daar, compleet overdonderd door wat er was gebeurd. Restjes saus gleden langs haar gezicht naar beneden, spaghetti hing als kerstversiering in haar haar. Ze opende en sloot haar mond als een vis die op het droge lag, maar kon geen enkel woord uitbrengen.
Anna begon zwijgend de tafel af te ruimen. Haar handen trilden van woede en tegelijk van het besef wat ze zojuist had gedaan. Maar spijt hebben – dat was ze niet van plan.
Valentina Petrovna stond op en ging, zonder iets te zeggen, naar de badkamer om zich schoon te maken. Anna maakte de keuken verder op orde, waste het servies en ging naar haar kamer, waar de verbouwereerde Dmitri al op haar wachtte – hij had de kreten gehoord, maar had zich niet durven mengen.
– Wat is er gebeurd? – vroeg hij.
Anna vertelde het. Haar man luisterde, schudde zijn hoofd en sloeg zijn armen om haar heen.
– Mama had ongelijk, – zei hij zacht. – Maar jij hebt je ook laten gaan.
– Misschien, – gaf Anna toe. – Maar ik ga dit nooit meer verdragen.
De volgende ochtend stond Anna vroeg op, zoals gewoonlijk, om het ontbijt te maken. In de keuken wachtte Valentina Petrovna haar al op. Haar haar was zorgvuldig gewassen, maar rook nog steeds naar tomatensaus. Haar gezicht zag er vermoeid uit, haar ogen waren rood – niet van de wijn van gisteren, maar van tranen.
– Annetje, – zei ze zacht, – vergeef me. Ik was een dwaas gisteravond. Ik had te veel gedronken, mijn tong werd los… Ik zei gemene dingen.
Anna bleef staan, halverwege naar het fornuis.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
