— Jouw huis? — piepte Irina, haar stem schrijnend. — Dit appartement is van mijn broer!
— Dat met het geld van mijn vader is gekocht! — Alina beefde over haar hele lichaam, maar bleef rechtop staan als een gespannen boog. — En het staat op mijn naam! Dus WEG! Iedereen!
— Alina, kalmeer… — probeerde Maxim in te grijpen, een onzeker stapje naar zijn vrouw zetend.
— EN JIJ OOK! — draaide ze zich fel om, haar ogen vuurrood van woede. — Ondertekend contract? Prima! Morgen dien ik de SCHEIDING in! En dan kijken we eens wat er in die kleine lettertjes van jouw papiertjes staat!
— Mama! — Katja rende naar haar moeder en omhelsde haar stevig.
— En weet je wat, Maxim? — Alina rees recht op, en op dat moment leek ze hoger dan iedereen in de kamer. — Je moeder heeft zich tevergeefs uitgesloofd. Ik heb nooit jouw geld gewild. Maar nu… Nu neem ik alles wat mij wettelijk toekomt. Alles tot de laatste cent!
— Je durft het niet! — riep Valentina Petrovna, haar stem brak in een hoge toon.
— We zullen zien, — Alina pakte de documenten van de tafel, dezelfde die Maxim net ondertekend had zonder te lezen. — Interessant… Irina, heb jij gelezen wat jouw broer tekent?
— Natuurlijk! Een standaard huwelijkscontract!
— Standaard? — Alina begon hardop te lezen, haar stem helder en scherp. — “In geval van bewezen ontrouw van één der partijen, verliest de schuldige partij het recht op gezamenlijk verworven eigendom.” Is dit jullie tekst, Valentina Petrovna?
Het gezicht van de schoonmoeder verloor onmiddellijk de laatste restjes kleur:
— Dit… dit is een algemene formulering…
— Een prachtige formulering! — In Alina’s stem klonken tonen van wrede vreugde. — Zusje, jij had het over foto’s?
— Niet alleen foto’s, — Marina glimlachte als een roofdier dat zijn prooi in een hoek drijft. — Correspondentie, hotelrekeningen, getuigenverklaringen…
— Mama, nee! — Maxim greep uit naar zijn moeder, haar hand vastpakend. — Wat heb je gedaan?
— Ik wilde je beschermen tegen haar! — Valentina Petrovna wees trillend naar Alina. — Ik dacht dat ze het zou doen!
— Jullie dachten allemaal dat ik een geldjager was, — sprak Alina met een verbazingwekkende kalmte die angstaanjagender was dan elk geschreeuw. — Maar het bleek dat ik de enige was die trouw bleef aan dit huwelijk. Ironie van het lot, nietwaar?
— Alina, laten we praten… — Maxim stak zijn hand uit, maar ze week terug alsof hij vuur aanraakte.
— Raak me niet aan! — Het huwelijkscontract dat haar man had ondertekend, gaf ze aan haar moeder, die het snel in haar handtas stopte en tegen haar borst drukte. — Katja, Artiem, mama, Marina — laten we gaan. Hier hebben we niets meer te zoeken.
— Alina, wacht! — Maxim rende achter haar aan, maar ze keek niet eens om. — Dit kan allemaal worden opgelost!
— Nee, Maxim. — Ze stopte bij de deur, maar draaide zich niet om. — Jij hebt je keuze gemaakt. Tekende papieren die je niet eens gelezen hebt. Vertrouwde meer op je moeder en zus dan op je vrouw. Verraadde onze dochter op het belangrijkste moment van haar leven.
— Maar ik hou van je!
— Hou van me? — Nu draaide ze zich om, en Maxim zag iets nieuws in haar ogen — onverschilligheid. — Een vreemde manier om liefde te tonen. Hoe dan ook, bedankt.
— Waarvoor? — stamelde hij verward.
— Omdat je je ware gezicht liet zien voordat Katja een fout had kunnen maken. — Alina wendde zich tot de jonge man die naast haar dochter stond. — Artiem, welkom in onze nieuwe familie. Een echte familie, waar liefde belangrijker is dan geld.
— Mama, — Katja omhelsde haar stevig en drukte haar wang tegen haar schouder. — Ik hou zoveel van je!
— En ik van jou, meisje van mij. Laten we gaan.
De deur sloot zachtjes achter hen, en liet alleen Maxim achter met zijn moeder en zus in de woonkamer. De kamer leek groot en leeg.
— Wat hebben we gedaan? — fluisterde hij nauwelijks hoorbaar.
— We beschermden jouw belangen! — herhaalde Valentina Petrovna koppig, maar haar stem klonk onzeker.
— Nee, mama. — Maxim zakte in de stoel en verborg zijn gezicht in zijn handen. — Jij hebt mijn leven verwoest.
Een week vloog voorbij als één dag. Alina diende maandagochtend de scheidingspapieren in, als eerste bij het loket in het gerechtsgebouw. Dankzij datzelfde huwelijkscontract, dat Valentina Petrovna zo ijverig had gepusht, en de onweerlegbare bewijzen van Maxims affaire die Marina had geleverd, verliep de procedure verrassend eenvoudig.
Maxim ontving dinsdag het bericht. Donderdag probeerde hij Alina te spreken, maar de conciërge informeerde beleefd dat zijn naam van de bewonerslijst was verwijderd. Vrijdag ontdekte hij dat alle gezamenlijke rekeningen waren geblokkeerd. En de maandag daarop zat hij in datzelfde kleine appartement waar hij twintig jaar eerder had gewoond, voor hij Alina ontmoette.
Twintig jaar huwelijk vervlogen als ochtendmist.
Katja en Artiem trouwden precies een maand na die noodlottige confrontatie. Het feest was intiem — slechts dertig gasten in een klein restaurantje met uitzicht op het park. Geen huwelijkscontracten, geen “beschermende maatregelen” — alleen twee geliefde harten en de zegen van familie.
Alina danste de eerste dans met haar schoonzoon, glimlachend zoals ze al jaren niet had gedaan. Lidia Andrejevna huilde van geluk, kijkend naar haar kleindochter. Marina hield een toost op de nieuwe familie — sterk, gebouwd op vertrouwen en wederzijds respect.
En ergens in dat kleine appartement zat Maxim bij het raam, keek naar de lichten van de grote stad en dacht eraan hoe gemakkelijk alles wat dierbaar is verloren kan gaan als je de woorden van anderen meer gelooft dan je eigen hart.
Valentina Petrovna en Irina kregen ook geen uitnodiging voor het huwelijk. Hun plaats in de nieuwe familie werd ingenomen door oprechtheid, vertrouwen en diezelfde liefde, waartegen zij zo fel hadden gestreden.
En dat was gerechtigheid in haar puurste vorm.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
