— Ik ga te ver? — Valentina Petrovna sloeg haar handen in de lucht, haar stem een octaaf hoger. — Ik probeer de belangen van de familie te beschermen! En jij, zoals altijd, loopt onder de duim van je vrouw!
— Durf zo niet over mijn man te spreken! — Alina stond naast Maxim en verdedigde hem instinctief.
— Oh, is dat niet zo? — Irina glimlachte sarcastisch terwijl ze haar nagels bekeek. — Twintig jaar manipuleer je hen! Eerst zwanger, toen snel getrouwd!
— Wat?! — Alina werd bleek, en Marina greep meteen haar arm. — Hoe durf je dat te zeggen?!
— Wat heb ik verkeerd gezegd? — haalde Irina schouderophalend haar schouders op, met affectieve onverschilligheid. — Katja werd zeven maanden na het huwelijk geboren. Rekentool erbij!
Deze woorden hingen in de lucht als een beschuldigend vonnis. Alle blikken richtten zich op Katja, die haar moeder met wijd opengesperde ogen aankeek.
— Mama, — Katja’s stem trilde van schok. — Is dit waar?
— Katjoesja, lieverd, — Alina stak haar hand uit naar haar dochter, maar die trok instinctief terug. — Het is niet zoals je tante zegt…
— Maar het is waar? Was je zwanger voor het huwelijk?
— Ja, — fluisterde Alina bijna onhoorbaar en liet haar ogen zakken. — Maar jouw vader en ik hielden van elkaar…
— Liefde! — snufte Valentina Petrovna minachtend. — Je moeder koos gewoon het juiste moment! Mijn naïeve zoon trapte er als een jongen in!
— Mama, stop! — Maxim ging tussen zijn moeder en vrouw staan. — Ik hield van Alina! En ik hou nog steeds van haar!
— Waarom laat je hen dan zo tegen mij praten? — Alina keek haar man aan, tranen rolden langzaam over haar wangen.
Maxim opende zijn mond om te antwoorden, maar in plaats van zijn vrouw te verdedigen, zei hij iets totaal onverwachts:
— Omdat ze op één punt gelijk hebben, — zei hij zacht maar duidelijk. — Een contract is nodig. Voor Katja en Artiem, en voor ons.
Het eerste dat de stilte doorbrak, was Marina:
— Maxim, meen je dit nu serieus?
— Absoluut, — hij haalde een dure pen uit het binnenzakje van zijn colbert. — Mama, geef de documenten. Ik teken als eerste.
— Max… — Alina stapte achteruit, ongelovig over wat ze hoorde. — Wat doe je?
— Wat ik allang had moeten doen, — zei hij terwijl hij de documenten nam, zonder zijn ogen op zijn vrouw te richten. — Ik bescherm de familieactiva.
— Tegen wie? Tegen mij? — Alina’s stem zakte tot een fluistering. — Tegen de moeder van je kinderen?
— Dramatisch doen hoeft niet, — Maxim tekende al de eerste pagina’s. — Het is gewoon een formaliteit.
Deze man, met wie ze twintig jaar had geleefd, die haar gisteren nog liefde had beloofd, tekende nu koelbloedig documenten die feitelijk alles wat ze samen hadden opgebouwd, ontkenden.
De lucht in de woonkamer werd zwaar, alsof er een storm op komst was. Lidia Andrejevna stond langzaam op uit haar fauteuil, haar gezicht weerspiegelde de vastberadenheid van iemand die tot het uiterste gedreven is.
— Formaliteit? Marina, Alina, Katja, we gaan. Onmiddellijk!
— Precies! — riep Irina, triomfantelijk haar kin omhoog werpend. — Kwaad om de waarheid!
— De waarheid? — Marina draaide zich langzaam om, haar ogen fonkelden gevaarlijk. — Willen jullie de waarheid? Goed! Jullie geliefde Maxim heeft de afgelopen vijf jaar een affaire met de secretaresse! Iedereen weet het, behalve Alina!
De woorden vielen in de kamer als scherven van gebroken glas. De tijd leek stil te staan. Iemand zuchtte zacht. Iedereen keek naar Maxim, wiens gezicht binnen een ogenblik de kleur van grijze as had aangenomen.
— Dat… dat is laster! — bracht hij er moeizaam uit.
— Laster? — Marina haalde haar telefoon tevoorschijn, haar bewegingen waren precies en koel. — Ik heb foto’s. Jullie vakantie in Sotsji, terwijl Alina dacht dat je op een conferentie in Moskou was.
— Papa? — Katja keek haar vader aan met wijd opengesperde ogen, waarin langzaam de laatste vonk van kinderlijk vertrouwen doofde. — Is het waar?
Maxim opende en sloot zijn mond, als een vis op het droge. De stilte leek eindeloos. Valentina Petrovna nam het woord, haar stem klonk onverwacht scherp:
— Zelfs als het zo is, bevestigt het alleen de noodzaak van een contract! Mannen zijn zwak, ze hebben bescherming nodig tegen…
De zin bleef halverwege hangen. Alina, altijd rustig en beheerst, altijd bereid te zwijgen voor de vrede in het gezin, stapte plotseling op haar schoonmoeder af en sloeg haar luid op de wang.
— WEG! — riep ze zo hard dat de kristallen kroonluchter zachtjes rinkelde. — Iedereen WEG uit mijn huis!
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
