Onlangs moest ik naar huis vliegen om mijn ouders te bezoeken. Omdat ik lijd aan een posttraumatische stressstoornis na een ernstig ongeluk, reist mijn gecertificeerde hulphond altijd met mij mee. Deze getrainde hond is niet zomaar een gezelschapsdier – hij herkent panieksignalen, helpt mij mijn ademhaling te reguleren en voorkomt dat ik ‘verdrink’ in een angstaanval. Zonder hem zou ik het niet redden.
We namen rustig plaats in het vliegtuig: ik aan het raam, de hond netjes aan mijn voeten, zoals het hoort volgens de regels. Maar de rust was van korte duur.
Een vrouw van middelbare leeftijd stopte abrupt met een uitdrukking van walging op haar gezicht toen ze de hond zag. Ze riep luid door de hele cabine:
— Meent u dit serieus? Ik ga echt niet naast die vieze hond zitten!
— Het is een getraind medisch hulpdier, — antwoordde ik kalm. — Hij blijft de hele vlucht aan mijn voeten. En hij is niet vies.
— Dit is walgelijk, — snoof ze. — Passagiers met honden zouden in een apart compartiment moeten zitten. Wat als ik een allergie heb? Laat die hond maar in het bagageruim.
Ik stond op het punt om in tranen uit te barsten. Een stewardess kwam naar onze rij toe.
— Is er een probleem? — vroeg ze vriendelijk.
— Ja! — barstte de vrouw uit. — Hier zit een hond. Ik heb een allergie en ik voel me niet veilig!
De stewardess legde rustig maar resoluut uit:
— Mevrouw, dit is een gecertificeerde hulphond. Hij heeft volledig recht om aan boord te zijn. En hij blijft hier.
— Het kan me niet schelen wat de regels zijn, — snauwde de vrouw. — Hij kan bijten! Ik wil dat zij en de hond uit het vliegtuig worden gezet!
De hond gedroeg zich perfect – rustig, zoals je van een getraind dier mag verwachten. Ondertussen voelde ik mijn ademhaling zwaarder worden. De paniek begon toe te nemen. De stewardess vroeg zachtjes:
— Heeft u documenten?
Met trillende handen overhandigde ik het bewijs en de identificatie van de hond. Ze las het en glimlachte.
— Dank u. Alles is in orde. U mag blijven zitten.
De vrouw rolde met haar ogen:
— Ongelooflijk. Het lijkt niet eens op een echte hulphond!
— Ik verzeker u dat het er wel degelijk één is, — antwoordde de stewardess. — U kunt uw plaats innemen of, als u dat wilt, zoeken we een andere plek voor u.
— Ik ben niet degene die moet verhuizen! Zíj heeft een dier bij zich!
— In dat geval, mevrouw, kunt u blijven zitten zolang u zich aan de regels houdt, — zei de stewardess kalm maar beslist. — Of we kunnen u van boord laten halen.
En precies op dat moment gebeurde er iets totaal onverwachts, waardoor de vrouw diep berouw kreeg van alles wat ze had gezegd en hoe ze ons had behandeld. 😱😨
Ik hoop dat we het juiste hebben gedaan…
De piloot kwam naar ons toe. Hij keek streng en sprak scherp:
— Heeft u echt een allergie voor honden? Kunt u een doktersverklaring laten zien?
De vrouw aarzelde even en mompelde toen:
— Nee. Ik ben niet verplicht naast een hond te zitten als ik dat niet wil.
— In dat geval vraag ik u het vliegtuig te verlaten, — zei hij met een ijzige toon. — Vandaag vliegt u nergens heen. En ik zal persoonlijk toezien dat u nooit meer met onze luchtvaartmaatschappij reist.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
