De man had er eigenlijk geen bezwaar tegen, maar voelde toch een lichte steek van jaloezie.
Elke avond nam hij Grijs mee naar huis, ondanks dat bijna iedereen op kantoor voorstelde de kat te houden. Omdat hij ‘stoorde’…
— Helemaal niet! — zei hij resoluut. — Hij stoort niemand. Hij is mijn kat. Afblijven. Oké, overdag mag hij hier zijn, maar ’s avonds gaat hij naar huis. Hij heeft, tussen haakjes, zijn eigen plekje.
Op weg naar huis dacht hij onwillekeurig na over de eigenaardigheden van het lot. Grijs nestelde zich comfortabel op de stoel naast hem en kneep tevreden zijn ogen dicht.
Zo begon het allemaal. De kat, gevonden in de regen onder een struik, werd een vaste ‘medewerker’ van het kantoor. Ze verstopten hem voor de baas, zorgden voor hem, trakteerden hem op lekkernijen, aaiden hem en vertroetelden hem.
Maar na een maand gebeurde er iets onverwachts.
Plotseling, als op commando, vielen alle computers uit. De technici die waren opgeroepen, worstelden dagenlang.
— Iemand heeft kabels doorgebeten, — meldde er één somber.
Na een tweede incident, toen de apparatuur weer uitviel, viel de verdenking openlijk op Grijs. De algemene houding binnen het team veranderde drastisch. Tijdens een vergadering vroegen de medewerkers met tegenzin, maar eensgezind, om de kat niet meer mee te nemen naar het werk.
De man zat verslagen. Hij had geen enkele twijfel dat Grijs onschuldig was. Maar hoe kon hij dat bewijzen? Hoe leg je een kat uit dat hij niet langer welkom is?
De gedachten raasden door zijn hoofd, het werk wilde niet lukken. Hij stak zijn hand in de tas om een sigaret te pakken en besloot even naar buiten te gaan om tot zichzelf te komen. Maar zijn hand voelde geen pakje, maar iets zachts…
Toen hij het vreemde voorwerp tevoorschijn haalde, keek hij ernaar — en schreeuwde hardop. Al zijn tien collega’s schrokken op, vielen bijna van hun stoelen en renden naar de tafel.
Op de tafel lag een gigantische rat. Enorm, met een grijns alsof hij uit een horrorfilm kwam. Op de vloer naast de tafel zat de tevreden Grijs, spinde en likte methodisch zijn poot.
— God… — fluisterde een van de vrouwelijke collega’s. — Zoiets heb ik alleen in horrorfilms gezien.
De kamer viel stil. Iedereen keek naar Grijs.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
