Oksana verliet de vrouwenkliniek op houten benen. Acht weken zwanger. Zoiets had ze absoluut niet verwacht te horen van de dokter.
De problemen met haar lichaam schreef ze toe aan vermoeidheid, vitaminegebrek, ouderdomsverschijnselen, maar zeker niet aan een zwangerschap.
Ze had haar zoon Ilja op 26-jarige leeftijd gekregen, een jaar na haar huwelijk.
Een paar jaar later wilden ze nog een kind, het liefst een meisje… Maar het gebeurde niet. De zwangerschap kwam niet op gang, hoewel zij en haar man volkomen gezond waren.
En daar was het ineens, op 43-jarige leeftijd, als een donderslag bij heldere hemel… Oksana liep langzaam naar huis en dacht na over hoe ze het aan haar man en zoon zou vertellen. Hoe zouden ze reageren?
Is het niet te laat om nog te bevallen, ze is tenslotte niet meer jong, sommigen hebben op die leeftijd al kleinkinderen… De telefoon ging; haar moeder belde.
Hallo, dochter, waar ben je? Kom je even langs? Je vader heeft de hele dag last van zijn bloeddruk, misschien door het weer…
Ja, mam, ik kom zo. Ik heb nieuws, weet niet eens hoe ik het moet zeggen…
Kom binnen, dochter, wat is het voor nieuws? Hopelijk is alles goed?
Ik was net bij de gynaecoloog, ik ben zwanger, al twee maanden…
Oh, god, dochter, hoe kan dat nou… Op jouw leeftijd? Ilja is al een volwassen jongen, je zou bijna kleinkinderen verwachten… Wat ga je doen? Wat zei Andrej?
Nog niemand weet het, alleen de dokter…
Maak je geen zorgen, dochter, ga gewoon bevallen. Mijn moeder had er zeven en ze heeft ze allemaal grootgebracht. Vrouw, dek de tafel, laten we dit vieren; kijk, er wordt een kleindochter geboren, we hebben nog tijd om haar te verwennen…
Ben je gek geworden, ouwe man, wat vieren? Kijk eens naar je bloeddruk… Oksanka, denk er goed over na, hebben jullie dit wel nodig? Het zijn moeilijke tijden, één kind is genoeg. En bedenk zelf: jij bent straks 60, het kind 17, hoe gaat dat dan…
Mam, wij zullen het met Andrej regelen…
Tijdens het avondeten vertelde Oksana haar nieuws aan haar man en zoon. Ilja keek verward naar zijn moeder.
Jij bent zwanger? Op die leeftijd? Je bent toch al oud! Wil je echt nog een kind krijgen? Serieus?
Zoon, ik ben nog niet zo oud, ik kan nog prima een kind dragen en baren… Wil je geen broertje of zusje?
Waarom hebben jullie nog een kind nodig? Ben ik dan niet genoeg? Geen andere problemen? Nou, ja hoor, bedenken ze op hun oude dag nog een baby…
Ilja sprong op van tafel en ging boos naar zijn kamer, de deur slaand. Oksana keek verdrietig naar haar man.
Andrej, waarom zeg je niets? Ben je blij dat je weer vader wordt?
Ik? Het is zo onverwacht, ik weet het niet… Zijn we niet te oud voor een kleintje? Ik wilde altijd nog een kind, dat weet je, maar nu… Jij bent geen jong meisje meer, het zal zwaar worden om te bevallen en voor het kind te zorgen… Ik maak me zorgen om jou…
Oh, ik zal de jonge dames nog wel laten zien hoe het moet! Kijk, Ilja maakt de middelbare school af en gaat studeren, dan zitten wij alleen… Maar zo worden wij weer ouders, ons leven krijgt een nieuwe betekenis.
En geld is geen probleem, gelukkig hebben we een goed inkomen, jouw bedrijf floreert.
Op dat moment kwam Ilja de kamer uit.
En wat nu? Mijn studie, het appartement dat jullie voor me wilden kopen, is dat nu allemaal weg? Want jullie krijgen een ander kind, dan komt het niet van mij…
Ilja, wat zeg je? Natuurlijk blijft alles zoals gepland, we hebben van tevoren geld apart gezet voor zowel studie als appartement, maak je geen zorgen…
Oh, trouwens mam, je krijgt toch het moederschapskapitaal, dat kan gebruikt worden voor mijn studie… Nou, eigenlijk is het niet zo slecht dat je een kind krijgt…
Ik was dat kapitaal al vergeten… Ik maak me meer zorgen om mijn leeftijd, ik word beschouwd als een oudere moeder, risico…
Maak je geen zorgen, lieverd, je kunt dit aan. Zoon, jij wordt de oudere broer, stel je dat voor…
— Nee, ik kan het me niet voorstellen… Ik wil geen andere kinderen in ons gezin, maar als jullie het zo graag willen, ga je gang, baren en opvoeden… Maar laat ik meteen zeggen, ik zal dit kind niet liefhebben. Baby’s zijn niks voor mij, ik durf ze nauwelijks vast te houden, ze huilen of maken een troep, bah…
Oksana was verdrietig om de houding van haar zoon in deze situatie. Ze begreep dat hij misschien ergens jaloers was, maar zijn negatieve instelling beviel haar helemaal niet.
De schoonmoeder nam het nieuws totaal niet goed op.
— Zijn jullie helemaal gek geworden? Kinderen, Oksana? Jij bent bijna vijftig, tijd om aan je pensioen te denken, niet aan kinderen! En Andrej is ook geen klein kind meer, al is hij een jaar jonger dan jij… Is Ilja dan niet genoeg voor jullie? Wij zijn oud, kunnen niet eens helpen, simpelweg oppassen op het kind… Als ik jou was, zou ik een abortus doen, en klaar!
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
