— Olga, je denkt te kortzichtig. Je moet aan de toekomst denken, niet aan sentimentele waarde.
Er barstte iets in Olga volledig. Ze stond abrupt op van tafel en keek haar man aan met zo’n woede dat Viktor instinctief achteruit week…
— Probeer alleen mijn appartement aan te raken — en op dezelfde dag sta je buiten! — zei Olga kil.
Viktor werd bleek van verbazing. Hij was gewend aan een zachte en meegaande vrouw, maar nu zag hij in Olga’s ogen zo’n vastberadenheid dat het hem echt angst aanjoeg.
— Olga, wat doe je? — stamelde Viktor verward. — Ik wilde je toch niet kwetsen…
— Kwetsen? — Olga lachte, maar haar lach klonk bitter. — Jij wilde de herinnering aan mijn ouders verkopen voor je eigen ambitie. En dan verbaas je je over mijn reactie?
Viktor probeerde iets tegen te werpen, maar Olga verliet al de keuken, met een klap van de deur.
De volgende dag kwam Irina bij hen langs. De zus van Viktor zag verontwaardigd uit en leek vastbesloten tot confrontatie.
— Olga, ik moet met je praten, — verklaarde Irina, zonder zelfs gedag te zeggen.
— Ik luister, — antwoordde Olga, zonder haar gast uit te nodigen te gaan zitten.
— Je bent een egoïst! — barstte Irina uit. — Je denkt alleen aan jezelf! Viktor is je man, en jij weigert hem tegemoet te komen.
Olga luisterde rustig naar de beschuldigingen en antwoordde even kalm:
— Irina, dit appartement gaat jou noch je moeder iets aan. Het is mijn persoonlijke eigendom.
— Persoonlijk? — reageerde Irina verontwaardigd. — Je bent getrouwd! Je kunt niets persoonlijk hebben!
— Dat kan wel, — antwoordde Olga vastberaden. — En dat zal zo blijven.
Na Irina’s vertrek besefte Olga dat, als ze zou zwijgen en toegeven, het appartement een prooi zou worden voor andermans ambitie. De familie van haar man zou niet stoppen voordat ze hun zin kregen. Er moest hard en compromisloos worden opgetreden.
Olga haalde de documenten van het appartement tevoorschijn en las ze aandachtig door. Alles stond op haar naam; er was geen enkele opening voor aanspraken. Maar de druk van de familie van Viktor werd ondraaglijk.
Het beslissende moment kwam een week later. Viktor kwam thuis na weer een familieoverleg bij zijn moeder. Zijn gezicht straalde vastberadenheid en een zekere agressie uit.
— Olga, we moeten de kwestie van het appartement eens en voor altijd oplossen, — verklaarde Viktor, zonder zijn jas uit te doen.
— De kwestie is al opgelost, — antwoordde Olga rustig. — Het appartement blijft van mij.
— Nee, dat blijft het niet! — verhief Viktor zijn stem. — Wij zijn een gezin, en alles moet gemeenschappelijk zijn. Je kunt niet zomaar namens ons beiden beslissen.
— En jij wel? — vroeg Olga kil.
— Ik ben een man, het hoofd van het gezin! — riep Viktor. — En ik zeg dat het appartement verkocht moet worden voor de toekomst van ons gezin.
Olga stond langzaam op van de bank en liep naar de slaapkamer. Viktor volgde haar, terwijl hij probeerde zijn vrouw te overtuigen:
— Denk er zelf eens over na — we zijn jong, gezond, we kunnen verdienen voor een nieuw huis. Waarom vasthouden aan het oude?
Olga haalde stilletjes een koffer uit de kast en begon er spullen in te pakken. Viktor zweeg en keek toe.
— Wat doe je? — vroeg hij verward.
— Ik pak jouw spullen in, — antwoordde Olga, zonder te stoppen.
— Waarom?
— Ga maar terug naar je familie, als het leven in MIJN appartement je zo zwaar valt, — zei Olga.
Viktor probeerde zijn vrouw tegen te houden door haar bij de arm te grijpen:
— Olga, maak er geen drama van! Laten we rustig alles bespreken.
Olga trok haar arm los en draaide zich naar haar man. In haar ogen stond zoveel vastberadenheid dat Viktor instinctief achteruit week.
— Er valt niets te bespreken, Viktor, — zei Olga kil. — Jij hebt je keuze gemaakt. Winst maken op het appartement op aandringen van je moeder en zus was belangrijker voor jou dan de mening van je eigen vrouw.
— Wat heeft mama en Irina daarmee te maken? — probeerde Viktor tegen te werpen. — Ik denk aan onze toekomst!
— Nee, — schudde Olga haar hoofd. — Jij denkt aan hoe je je familie kunt behagen ten koste van mij.
— Zij doen een voorstel, en jij bent koppig.
Olga sloot de koffer en zette hem bij de deur. Viktor probeerde nog iets uit te leggen, maar Olga luisterde niet meer. Ze wees naar de uitgang en sprak de woorden die hun huwelijk beslisten:
— Dus het verlangen naar winst uit het appartement, aangespoord door jouw familie, bleek belangrijker voor jou dan respect voor je vrouw. Nou goed, nu heb je geen appartement meer, en geen gezin!
Viktor stond verbijsterd, zonder woorden. Hij verliet het appartement zonder zich om te draaien. Hij kreeg niet eens de kans zich te verantwoorden. Alles stortte in één moment in.
De volgende dagen waren voor Olga als in een waas. Ze probeerde tot zichzelf te komen en te besluiten wat ze nu moest doen. Viktor belde, stuurde berichten en vroeg om een ontmoeting. Maar Olga antwoordde niet.
Ook Lyudmila Sergejevna en Irina probeerden contact te zoeken. De schoonmoeder beschuldigde haar schoondochter van het vernietigen van het gezin, Irina dreigde met de rechtbank. Maar de documenten van het appartement bleven bij Olga, en juridisch kon de familie niets doen.
Een week later ontmoette Olga een advocaat en diende de echtscheidingspapieren in. Ze wilde niet langer leven in constante spanning, terwijl ze haar recht op eigendom verdedigde.
Toen alle formaliteiten waren afgerond, leek de woning voor Olga anders — ruimer en lichter. Alsof er een zware last van haar was gevallen.
Het was moeilijk voor Olga om het einde van haar huwelijk te accepteren, maar tegelijkertijd voelde ze bevrijding. Ze wist: beter alleen zijn dan een bezit in andermans handen. Haar ouders hadden het appartement niet voor niets aan HUN DOCHTER gegeven. Ze wilden dat Olga altijd een thuis had om naar terug te keren.
‘s Avonds, zittend in haar woonkamer, glimlachte Olga voor het eerst in lange tijd. Ze had haar man verloren, maar ze had zichzelf en haar huis behouden. En dat was belangrijker dan alles. Buiten gingen de lichten van de avondstad aan, terwijl het in het appartement warm en gezellig was. Het door liefde geschonken huis bleef bij Olga. En niemand zou ooit nog durven aanraken wat echt haar rechtmatig eigendom was.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
