ADVERTENTIE

Dronken moeder sloot haar kinderen op in de schuur terwijl zij plezier maakte met haar minnaar. De volgende ochtend wachtte haar een onaangename verrassing.

ADVERTENTIE
ADVERTENTIE

 

— Waar zijn ze? — schreeuwde ze.

Igor kwam ook aanrennen, verward.
— Ik heb ze hier opgesloten… waar zijn ze heen?!

Plotseling sloeg de schuurdeur met een dreun dicht. Het grendel klikte.

— Hé! Is dit een grap?! — schreeuwde Lesja en sloeg op de deur.

— Blijf hier zitten, — klonk een bekende stem, — totdat ik het nieuwe jaar vier.

— Ben je gek geworden?! We vriezen hier dood!

— Hebben jullie wel aan je kinderen gedacht, door ze te laten sterven van de kou in de schuur? — vroeg de Kerstman. En op dat moment haalde hij zijn baard af.

Voor hen stond Stas. De ex-man van Lesja. De vader van hun kinderen.

— Jullie… — fluisterde Lesja.

— Ik ben gekomen om mijn kinderen te feliciteren, — zei hij zacht maar met ijzige woede. — Maar ik hoorde hun hulpgeroep. Ik opende de schuur. Haalde ze eruit. Nam ze mee naar het ziekenhuis. Ze hebben bevriezingsverschijnselen. Gelukkig op tijd.

Hij vertrok zonder om te kijken.

Een paar uur later hoorden jonge mannen die met zaklampen rondliepen geklop. Ze openden de schuur. Binnen trilden twee mensen — Lesja en Igor, in badjassen, met gezichten vol angst.

De volgende ochtend rende Lesja naar de politie — om aangifte te doen van het verdwijnen van de kinderen.

Maar daar wachtte een verrassing.

De aangifte was al gedaan — tegen haar.

Door Stas.

Via jeugdzorg zorgde hij ervoor dat Lesja haar ouderlijk gezag werd ontnomen.

— Hoe lang nog? — zei hij. — Honger, kou, onverschilligheid…

Hij nam de kinderen mee. Naar zijn moeder — een vrouw met een warm hart, warme handen, een huis waar altijd naar taart rook en gelach klonk.

Later ontmoette Stas een vrouw. Een goed en sterk mens. Zij hield van zijn kinderen alsof het haar eigen waren. En een paar jaar later kregen ze samen twee zusjes — klein, gelukkig, geliefd.

En Lesja?

Zij moest nu werken. Salaris ontvangen. Boodschappen kopen. Minder drinken.

Want de kinderbijslag — is niet meer van haar.

En elk nieuwjaar herinnert ze zich die nacht.
De kou. De schuur. De kreten.

En het gezicht van de Kerstman, die haar verleden bleek te zijn.

En de gerechtigheid.

Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !

ADVERTENTIE
ADVERTENTIE