— Zoek een uitweg! — Misha verhief zijn stem. — Ik betaal je ervoor!
Op de dag van de zitting werd hij wakker met hoofdpijn. Sveta zette koffie, maar hij raakte het nauwelijks aan.
— Het komt goed, — zei ze terwijl ze zijn schouder aaide. — Je zei toch dat je ex rustig is en geen scène zal maken?
— Ze was rustig, — bromde Misha. — Twintig jaar zweeg ze, en nu praat ze ineens.
In de rechtbank wachtte hem een verrassing. In de gang stond Dima — hun zoon. Lang, met zijn vaders gelaatstrekken, maar met een ijzige blik.
— Dim? — Misha deed een stap naar hem. — Je bent gekomen!
— Ja, — zei zijn zoon kort. — Voor mijn auto.
— Wat bedoel je?
— Letterlijk. Hij is van mij, ik wil hem ophalen. Mam zei dat jij hem opeist.
— Dim, je begrijpt toch wel… — Misha haperde. Zijn zoon keek hem aan alsof hij een vreemde was.
— Ik begrijp het. Jij probeert mam te flessen en alles mee te nemen. Inclusief mijn auto.
— Het is niet jouw auto! Nou ja, formeel wel, maar…
— En feitelijk — van wie? — Dima kruiste zijn armen.
Misha zweeg. Op dat moment kwam Ira met haar ouders aanlopen.
— Dimotsjka! — ze omhelsde hem. — Je bent toch gekomen!
— Kon het niet missen, — hij sloeg zijn arm om haar heen. — Dag opa, dag oma.
Hij schonk Misha geen blik.
In de zaal hing een gespannen sfeer. De rechter had alle documenten bekeken en hief eindelijk haar blik op.
— Na analyse van de overgelegde stukken stelt de rechtbank het volgende vast. De woning is aangeschaft met substantiële financiële steun van de ouders van mevrouw Irina Nikolaevna. Dit wordt bevestigd door bankafschriften en een schenkingsakte. De Volkswagen is geregistreerd op naam van Sokolov Dmitri Michailovitsj, zoals blijkt uit het kentekenbewijs en de schenkingsakte van vader aan zoon.
Misha balde zijn vuisten. De advocaat naast hem zag er zuur uit.
— Rekening houdend met deze omstandigheden acht de rechtbank de eis van de eiser betreffende exclusief recht op de woning en de auto ongegrond.
— Dit is niet eerlijk! — Misha sprong op. — Ik heb al die jaren voor het gezin gezorgd! Ik heb de woning betaald!
— Gaat u zitten, meneer Sokolov, — zei de rechter streng. — Niet onderbreken.
— Het geld van mijn ouders moet ook meetellen, — zei Ira zacht. — En ik heb ook al die jaren gewerkt.
— Als verpleegster! — Misha snoof. — Met jouw loon kon je nog geen elektriciteitsrekening betalen!
— En wie zorgde er voor Dima terwijl jij je bedrijf opbouwde? — voor het eerst verhief Ira haar stem. — Wie draaide nachtdiensten en deed thuis alles?
— Stilte in de zaal! — de rechter sloeg met de hamer. — De rechtbank beslist: de woning wordt erkend als gezamenlijk verworven eigendom, met inachtneming van de bijdrage van de ouders van de verweerder. De auto is eigendom van Sokolov Dmitri Michailovitsj.
— Ik teken protest aan! — Misha liep rood aan. — Dit is een complot! Ze hebben alles in scène gezet!
— Nog één opmerking en u wordt uit de zaal verwijderd, — waarschuwde de rechter.
Dima stond op van zijn stoel:
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
