— Polina, ik kan dit niet. Dat is alles. Ik heb geen geld meer.
— Hoe bedoel je geen? Je werkt toch. Neem dan een lening. Papa zei dat ze hem zouden goedkeuren.
— Igor, wat denk jij? — vroeg Kirill plotseling, terwijl hij direct naar de bruidegom keek. — Vind je het normaal dat een andere man voor jouw bruiloft betaalt?
Igor bloosde en liet zijn ogen zakken.
— Ik zei tegen Polina dat het wat bescheidener kon… We hadden zelf kunnen sparen…
— Sparen? — snauwde Polina minachtend. — Tot je pensioen? Igor, maak me niet aan het lachen! Kirill, je wilt gewoon niet voor mij je best doen. Je was altijd jaloers op mij.
— Jaloers? Op het feit dat jij alles met een vingerknip kreeg?
— Hou op! — haar stem rinkelde. — Igor voelt zich al ongemakkelijk! En jij zit ook nog eens te klagen!
Kirill keek naar zijn zus, naar haar mooie, beledigde gezicht, en voelde voor het eerst in zijn leven niets anders dan koude, opkomende irritatie.
— Ik zal erover nadenken, — zei hij met een vlakke stem, wetende dat het een leugen was.
— Prima! — ze straalde onmiddellijk. — Oh, bijna vergeten! We gaan de jurk bekijken. Daar moet een aanbetaling voor worden gedaan, vijftigduizend. Heb jij dat?
Ze stak haar perfect gemanicuurde hand uit. En Kirill, gebroken, haalde zijn portemonnee tevoorschijn. Hij zag hoe er een glimp van triomf in de ogen van zijn zus verscheen.
De klik gebeurde op woensdag. Het gebeurde na een telefoontje van de makelaar.
— Kirill Andrejevitsj, goedendag. Ik bel over de studio. Helaas moet ik u teleurstellen. De verkopers hebben het object van de verkoop gehaald, speciaal voor u.
Kirill voelde een koude rilling.
— Hoe bedoelt u ‘van de verkoop gehaald’? Waarom? We hadden toch alles geregeld.
— Het is ook voor mij ongemakkelijk. Uw vader heeft contact met hen opgenomen. Hij zei dat er in uw familie ernstige financiële problemen zijn en dat u gedwongen bent van de aankoop af te zien. Ze wilden niet wachten; er is een andere koper gevonden.
Vader. Gebeld. Gezegd. Beslist.
Hij had niet alleen zijn geld afgepakt. Hij was in zijn toekomst geklommen en had die volledig verbrand. Kirill herinnerde zich een zin van zijn vader, ooit in een van hun discussies: “Op jouw leeftijd trok ik al een gezin, en jij zweeft maar in de wolken!”
Nu begreep hij het. Vader hielp Polina niet alleen; hij wreekte zich op Kirill voor de lichtheid die hij zelf nooit had gekend.
Kirill hing zwijgend op. Binnenin voelde hij absolute leegte. Geen woede, geen verdriet. Alleen een oorverdovende helderheid.
Hij opende de bankapp op zijn telefoon en blokkeerde alle kaarten. Daarna zocht hij het nummer van het trouwbureau op.
— Goedendag. Mijn naam is Kirill Beljaev. Ik ben de sponsor van de bruiloft van Polina Beljaeva. Ik annuleer de financiering van dit evenement. Alle afspraken zijn geannuleerd.
Er viel een korte stilte.
— Ik begrijp het niet helemaal…
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
