— Dit zal ik nooit vergeten, — zei ze zacht, en ze stapte weg van de machine.
’s Avonds gingen zij en Sergej toch nog naar het restaurant, maar Katja was stil en afstandelijk in haar oude zwarte jurk.
— Wat is er gebeurd? — vroeg haar man.
— Niets. Gewoon moe.
Ze vertelde niets over de verpeste jurk. Waarom ook? Hij zou toch de kant van zijn moeder kiezen, zeggen dat ze het niet expres had gedaan, dat je wat toegeeflijker moest zijn tegenover een oudere vrouw.
Maar de wrok bewaarde Katja zorgvuldig, wachtend op het juiste moment.
Dat moment kwam een maand later, toen Anna Michajlovna zich begon voor te bereiden op haar verjaardag. Éénenzestig jaar — geen ronde datum, maar wel een goede reden om de hele familie te verzamelen en te laten zien wat voor een geweldige familie ze had.
— We nodigen iedereen uit, — kondigde de schoonmoeder aan tijdens het avondeten, — ook jouw ouders, Katjenka. Laat ze maar zien hoe harmonieus wij samenleven.
Katja knikte, terwijl ze in gedachten al een plan opstelde.
Een week voor het feest brak er plots een onverwachte wapenstilstand uit tussen de vrouwen. Er moest een menu gemaakt worden, boodschappen gedaan, de tafelopstelling bedacht. Ze bespraken recepten, verdeelden de taken, en gaven elkaar zelfs raad over de versiering van de woning.
— Misschien moeten we de huzarensalade niet met worst maken, maar met tong? — stelde Katja voor.
— Goed idee. En haring onder de bontjas maken we als rolletje, dat staat mooi.
Sergej volgde dit samenwerkingstoneel met opluchting. Eindelijk hadden zijn vrouwen een gemeenschappelijke taal gevonden.
Op de verjaardag zelf draaiden ze vanaf de ochtend samen in de keuken als een goed geoliede machine. Katja sneed groenten voor de salades, Anna Michajlovna toverde met de warme gerechten. Tegen vier uur stond de tafel vol lekkernijen — traditionele salades, gevulde snoek, huisgemaakte pasteitjes, en de “Napoleon”-taart die ze samen hadden gebakken.
— O, meisjes, wat een pracht! — riep tante Valja, de eerste gast die binnenkwam. — Net een restaurant!
— Dat hebben onze huisvrouwen klaargespeeld, — zei Sergej trots, terwijl hij tegelijk zijn vrouw en moeder omhelsde.
De avond verliep heerlijk. De gasten prezen de gerechten, Anna Michajlovna nam de complimenten in ontvangst, Katja glimlachte bescheiden. Ze zongen zelfs “Avonden nabij Moskou”.
— Katja, lieverd, wil je het recept van de haring onder de bontjas niet delen? — vroeg buurvrouw tante Marina.
— Dat is niet mijn recept, — antwoordde Katja, — dat heeft Anna Michajlovna me geleerd.
De schoonmoeder knikte tevreden. Kijk, nu zei de schoondochter de juiste dingen.
Tegen tien uur, toen de gasten zich in groepjes hadden verdeeld en ieder hun eigen gesprekken voerde, besloot Anna Michajlovna eindelijk dat het tijd was om de cadeautjes te openen.
De tafel in de kleine kamer lag vol dozen, tasjes, boeketten. Anna Michajlovna maakte zorgvuldig de verpakkingen open, bedankte, liet de cadeaus aan de gasten zien. Daar was een mooie sjaal van haar zus, een pannenset van een nichtje, parfum van de buren.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
