‘Dank je, maar ik denk eerder aan een leidinggevende functie,’ zei moeder met een mysterieuze glimlach.
‘Leidinggevend?!’ lachte Julia uitbundig. ‘Je wordt zeker meteen directeur?’
‘Waarom niet?’ moeder haalde haar schouders op. ‘Het leven zit vol verrassingen.’
Julia wuifde haar opmerking weg, maar in haar blik verscheen een zweem van onzekerheid.
Thuis deed moeder meteen haar laptop open. Igor ging naast haar zitten en sloeg zwijgend een arm om haar heen.
‘Hoe lang laat je haar nog zo tegen je praten?’ vroeg hij zacht.
Moeder keek hem aan en liet zich even gaan:
‘Niet lang meer. Kijk maar.’
Op het scherm verscheen een ochtendmail:
“Geachte mevrouw Anna Kilmova, het bestuur heeft unaniem ingestemd met de aankoop van uw technologie. We zouden het op prijs stellen als u persoonlijk het implementatieproces zou leiden als directeur van de HR-technologieafdeling. Het team zal uit 30 personen bestaan…”
‘Julia zal het niet geloven,’ lachte Igor. ‘Zeven jaar spot, en nu…’
‘Het is geen wraak,’ zei moeder terwijl ze haar hoofd schudde. ‘Het is gewoon… grappig dat ze zó in mij heeft getwijfeld. En nu…’
Ze maakte haar zin niet af. In haar ogen glansde vastberadenheid.
‘Wat ga je haar antwoorden?’
‘Ik heb al geantwoord,’ knikte moeder. ‘Ik begin maandag.’
Ze klapte de laptop dicht en leunde tegen Igor aan.
‘Zeven jaar, Igor. Zeven jaar werk. Nu verandert alles.’
Igor hield haar steviger vast.
‘Ik heb altijd in je geloofd. Je weet dat, toch?’
De regen tikte tegen het raam. Moeder rilde — niet van angst, maar van opwinding. Maandag begint een nieuw leven.
En Julia weet nog niet dat haar nieuwe baas de “huismoeder” wordt die ze al zeven jaar belachelijk maakt.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
