De zus van mijn man lachte me uit omdat ik werkloos was, maar vandaag komt ze erachter dat ik haar baas ben
‘Zeven jaar thuis zitten en dat een carrière noemen? Mam, je bent echt de koningin van zelfbedrog,’ lachte Julia terwijl ze haar perfect verzorgde hand elegant voor haar mond hield.
Moeder glimlachte rustig terwijl ze een sneetje brood met boter besmeerde.
Het gebruikelijke familiediner op zaterdag bij de schoonouders verliep zoals altijd — gelach, geroezemoes en de geur van versgebakken brood en kruiden vulden de lucht.
Igor zat naast haar en tikte nerveus met zijn vork op zijn bord.
‘Julia, dat is genoeg,’ zei hij geërgerd.
‘Ik maak maar een grapje!’ antwoordde Julia dramatisch. ‘Als mijn man me zou toestaan om zeven jaar “thuis te werken”, zou ik ook zingen van geluk!’
Haar man, Denis, sneed zijn vlees rustig, met een nauwelijks merkbare glimlach. Hij had zich al lang neergelegd bij zijn rol als zwijgende toeschouwer in dit familiecircus.
Moeder schoof haar zilveren armband recht — een cadeau van Igor, met een klein bedeltje in de vorm van een computer, het symbool van haar geloof.
‘Ik zit niet zomaar thuis, Julia,’ antwoordde moeder kalm. ‘Ik werk aan een serieus project.’
‘Natuurlijk!’ Julia hief haar wijnglas. ‘Een groot project dat de wereld zal veranderen!’
‘We hebben genoeg van zulke “genieën” bij ons op kantoor. Tenminste, zij komen nog opdagen.’
De schoonmoeder herschikte zenuwachtig de salades op tafel en deed alsof ze niets hoorde. De schoonvader zapte enthousiast door de tv-kanalen, de oude bank piepte onder hem.
‘Een kantoor is niet de enige weg naar succes,’ merkte Igor op.
‘Natuurlijk, schat!’ knipoogde Julia. ‘Als je maar gelukkig bent. Sommigen werken, anderen… hoe heet jouw programma ook alweer, mam?’
‘Een gepersonaliseerd personeelsselectiesysteem met diepgaande psychologische profielanalyse,’ antwoordde moeder rustig.
Julia proestte het uit van het lachen:
‘Bestaat dat echt? Ik voer dagelijks sollicitatiegesprekken…’
‘Zoekt jullie bedrijf toevallig geen innovatieve HR-oplossingen?’ vroeg Igor plotseling, terwijl hij haar strak aankeek.
Julia verstijfde met haar vork in de lucht:
‘Hoe weet jij dat?’
‘Ik hou de markt goed in de gaten,’ zei Igor luchtig. ‘Ik hoorde dat het bestuur bereid is een fortuin te betalen voor toekomstige technologieën.’
Moeder kneep zacht in zijn hand onder de tafel. Igor pauzeerde en veranderde van onderwerp:
‘Mam, de kip is vandaag echt heerlijk gelukt!’
De avond ging verder. Julia bleef steken uitdelen, maar moeder bleef opvallend rustig. Bij het dessert begon Julia opnieuw:
‘Mam, ik weet nog wel een vrije plek als secretaresse in een afdeling hier vlakbij. Ik zou je kunnen aanbevelen. Dan heb je tenminste iets voor op je cv.’
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
