De zoon begroef zijn rijke vader en ontdekte dat hij uit het testament alleen een hut in de wildernis had geërfd. Maar toen hij daar aankwam…
Aan de rand van het bos woonde een jong paar dat al vele jaren gelukkig getrouwd was. Hun huis was eenvoudig, maar uiterst gezellig, en stond op een kleine open plek, waar de bomen met elkaar fluisterden en verhalen vertelden over de verstreken tijd. Elke ochtend, wanneer de eerste zonnestralen door de takken van de bomen kwamen, vertrok de man naar de nabijgelegen beek om vers water te halen. Het water in de beek was altijd helder en koel, met een bijzondere geur die het gevoel gaf dat het de ziel van het bos in elke druppel met zich meebracht.
De man was altijd glimlachend en vrolijk, en aarzelde nooit als het ging om de dagelijkse taken. Omdat ze vrij ver van het dichtstbijzijnde dorp woonden, kregen ze zelden bezoek van andere mensen, waardoor ze de meeste tijd alleen samen doorbrachten. Ze kozen voor een eenvoudig leven, ver weg van de drukte van de stad, en gaven de voorkeur aan de rust die de natuur hen bood.
Terwijl de man bij de beek werkte, bleef de vrouw thuis om het ontbijt voor te bereiden. In de keuken heerste altijd een gezellige sfeer en alles was goed georganiseerd. Op de tafel lagen vers brood, een kom yoghurt en de favoriete groenten van haar man, alles zorgvuldig en vers bereid. Haar liefde voor hem was aanwezig in elke hap, en hoewel het eten simpel was, had elk gerecht een speciale betekenis, doordrenkt met haar zorg en genegenheid.
Wanneer de man bij de beek werkte, zat de vrouw rustig in de tuin rondom hun huis. De bloemen spreidden een kleurrijk tapijt over het groene gras, de takken van de bomen wierpen schaduwen en de vogels zongen hun lied in de lucht. De wind streelde zachtjes het dak van het huis en het geluid ervan was als een zoete melodie die van het bos kwam. Elk hoekje van de natuur rondom hun huis leek een verhaal te vertellen, alsof de natuur zelf wist dat hier een paar mensen woonden die van elkaar hielden met heel hun hart.
De vrouw vroeg zich vaak af hoe bijzonder het leven was dat ze samen hadden gecreëerd. Hoewel ze niet rijk waren, deelden ze alles. Het belangrijkste was dat ze gelukkig waren, en het gezelschap van de ander was voor hen voldoende bron van vreugde. Door de jaren heen verzamelden ze gezamenlijke ervaringen en hoewel ze niet vaak over hun gevoelens spraken, was elk moment dat ze samen doorbrachten waardevoller dan woorden konden uitdrukken.
Er bestond altijd een bijzondere band tussen de man en de vrouw. Hoewel hun dagelijks leven eenvoudig was, hadden elke beweging, gebaar en elk gedeeld moment een diepere betekenis. De man vergat nooit dat alles wat hij liefhad, gedeeld moest worden, en de vrouw werkte elke dag, elke ochtend, stilletjes om hun relatie te versterken, wetende dat liefde het belangrijkste was dat ze elkaar konden geven.
Lees verder door hieronder op de knop (VOLGENDE 》) te klikken !
