De wolf en de ezel: een onverwachte vriendschap

De wolf en de ezel: een onverwachte vriendschap

Op 9 mei 2007, hoog in de bergen van Noord-Albanië, nabij het stadje Patok, werd een wolf gevangen en opgesloten in een omheining.
Om hem te voeden, besloten de mensen hem een oude ezel te geven – een dier dat jarenlang trouw had gediend, maar inmiddels als nutteloos werd beschouwd.

Wat er toen gebeurde, verraste iedereen.
De wolf keek de ezel recht in de ogen, en de oude ezel beantwoordde die blik. Geen aanval volgde, geen agressie. In plaats daarvan ontstond er een stille verstandhouding, een onverwachte band tussen twee zielen die elkaars lot leken te begrijpen.

Want in een wereld die wordt gedomineerd door wreedheid, hebzucht en menselijke onverschilligheid, verliezen begrippen als “prooi” en “roofdier” hun betekenis.
Wanneer beide wezens slachtoffer zijn van hetzelfde kwaad – de mens – kan ware verbondenheid ontstaan, gebaseerd op wederzijds begrip in plaats van instinct.

Het doet beseffen: er is geen wreder schepsel op aarde dan de mens.
Dieren kunnen kiezen voor compassie, zelfs als de natuur hen iets anders ingeeft. Misschien zouden wij, mensen, daar iets van kunnen leren.