Een herinnering dat sommige engelen niet met vleugels verschijnen of wonderen verrichten.
Soms dragen ze operatiekleding.
Soms kloppen ze midden in de nacht zachtjes op je deur.
Soms genezen ze je op manieren die je pas jaren later volledig begrijpt.
Als het leven zwaar aanvoelt, denk ik aan haar.
Van die nachten dat hoop onbereikbaar ver weg leek en ze die stilletjes weer binnen handbereik bracht.
Dankzij haar heb ik geleerd:
Licht komt niet altijd luidruchtig aan.
Soms zit het naast je in het donker – niets verwachtend, alles biedend.
En de beste manier om het te eren… is door het door te geven.
