De personen die Noël meeneemt, bestaan ​​uit 3 keuzes die de ouders weigeren te betreden

Ze weten dat overeenkomsten geen verplichtingen zijn.

“Met Kerst doen we wat iedereen doet”… echt waar? Mensen die Kerst alleen doorbrengen, beseffen dat veel tradities meer op gewoonte gebaseerd zijn dan op oprecht verlangen. Ze trekken deze bekende uitspraak “het hoort er nu eenmaal bij” in twijfel en durven zichzelf af te vragen: voel ik me er goed bij?

Het afwijzen van het automatische karakter van familievieringen betekent niet dat je anderen afwijst. Het betekent simpelweg erkennen dat ongeschreven regels niet altijd voor iedereen werken. En dat vergt moed, want buiten de gebaande paden treden betekent vaak dat je jezelf moet verantwoorden, uitleggen, geruststellen… soms keer op keer.

Ze begrijpen hun eigen emotionele functioneren.

Lezen, schrijven, in alle rust een film kijken, zelf koken, mediteren of helemaal niets doen: deze momenten zijn allesbehalve leeg; ze zijn voedend. Kerstmis, met zijn stillere straten en tragere tempo, vormt een ideale onderbreking om je te heroriënteren en te genieten van een  weloverwogen, rustige eenzaamheid  .

Ze accepteren dat niet iedereen het begrijpt.

Aankondigen aan dierbaren dat je Kerstmis alleen doorbrengt, kan uiteenlopende reacties oproepen. Sommigen maken zich zorgen, anderen voelen zich beledigd, alsof deze keuze hun eigen inspanningen of hun visie op de feestdagen in twijfel trekt. Degenen die zich prettig voelen bij deze beslissing, hebben één essentieel ding begrepen: je kunt teleurstellen zonder dat het fout is.

Ze weten ook dat het mogelijk is om duidelijke grenzen te stellen zonder agressie of schuldgevoel. Uitleggen dat deze keuze persoonlijk, tijdelijk of gewoon noodzakelijk is, is vaak al voldoende… zelfs als niet iedereen het ermee eens is.

Ze weten dat er duizend manieren zijn om Kerstmis te beleven.